Mobilyalar, ve dekorasyonu, tarzlar, renkler ve zevkler....

Sevgili Arkadaşlarım,

Benim oğlum ne şanslı ki yaşgününde annesinin bir dolu arkadaşı ona iyi dileklerde bulundu, içten sevgilerini gönderdi. Onun ve kendim adına gönderdiğiniz yorumlara, iyi dileklerinize teşekkür ediyorum. Benim için dilediğiniz herşeyi sizin için de diliyorum ve şu an çocuğu olmayan arkadaşlarımın istedikleri anda bu duyguyu yaşamalarını diliyorum.

Dün akşam yaşgününü kutladık oğluşun. Hediyelerini sevdi sanırım. Hediyelerinden biri bilgisayar sandalyesi idi. Odasının ağırlıklı rengi olan lacivert ile uyumlu tatlı bir koyu mavi renginde aldım. Bu çok lacivert olmasından da kurtardı odayı sanırım. Bunu almak için mobilyacılar sitesine (Avrupa yakasında)gittik. Büro mobilyacıları ve genç odacılara baktık. İlginç ki, bir şey alacağınız zaman çok gezmek kesinlikle önemli. Bir şeyi beğenip hemen alıp gitmemek lazım. Aslında ilk girdiğimiz yerde tamam bu uygun diyebileceğim bir sandalye buldum. Ama eşim sağolsun biraz bakalım dedi. Her gittiğimiz dükkanda daha iyisi ve daha ucuzu ile karşılaştık. En sonunda dizayn olarak en çok beğendiğim ve üstüne üstlük daha kalitelisini ilk gördüğümüzün 40 YTL altına alabildik. Adamlar toptan çalıştıkları için daha uygundu aslında. Rengi de en hoş olanı oydu.

Bir mobilyacı sitesine girmek aslında tehlikelidir. En azından benim için. Belki 100 dükkandan onuna girdik ama ne hoş mobilyalar gördük. Eşim de mobilya konusunda çok zevklidir. O nedenle nerede hoş ve değişik dizayn varsa onu bulmayı başardık. Bir mağaza tadilata girecekmiş, maliyetine satışları varmış. Tüm tasarımları klasik, tamamen oymalı kakmalı. Bir bakalım dedik. Şimdi efendim bizim ev modern sayılır ama ultra modern, yani sıkıcı ve tekdüze evlerden değil. Keza o tip evlerden nefret ederim. Hani tamamen beyaz mekanlar beni boğar, sıkar ve hatta başımı döndürüp nefesimi keser (kötü anlamda) Öyle hastane hijyeninde bir yerde bayılabileceğimi bildiğimden şu ünlü Su Otelinin onca şöhretine rağmen görmeye bile gidemedim. Yani güzel olabilir ama benim stilim değil bu mekanlar. Konuyu uzatmayayım. Benim evimin tasarımı şu konsept üzerinedir: Ana bir üçlü koltuk. Modern ama yumuşak olmalı. Geniş, rahat olmalı. Güzel yastıklar ile zenginleştirilmeli ama modern anlamda. Bu koltuk ile aynı renkte olmayan ama uyumlu iki tekli koltuk. Zaten iki tip parçanın rengi tüm renk kombinasyonunu belirler. Tekli koltuklar biraz dizayn parçalar olmalı. Kaliteli ve hoş bir berjer olabilir ve bunlardan apayrı ama uyumu bozmayan kahverengi deri bir koltuk ortama ağırlık da katabilir. Halı abstrak formlarda desenler ile ilgi çekici olmalı. Lambalar kesinlikle ilgi çekici olmalı. İnsanlar karakterlerine göre ya o lambalardan hiçbirşey anlamayıp nefret etmeli, ya da bayılmalı. Bize gelen misafirlerin tepkileri genelde olumlu oluyor:-) Ama bazıların fazla modern ve değişik geldiği kesin. Büfe pek sevdiğim bir parça değildir ama yıllar sonra ihtiyaç duyup almış ve içini ilginç bardaklar, Babanemden kalma antika parçalar, likör, viski, şarap, şampanya takımları ile süslemiştim. Aksesuarlar, süs eşyaları önemlidir benim için. Takım kavramını hiç sevmem, ama tüm parçalar birbiri ile uyumlu olmalıdır. Bir hikayesi olan parçaları severim. Mesela babamızın 1950'li yıllarda Almanyadan aldığı porselen, nefis figürleri olan ağzı kapaklı bira bardakları, yine o yıllardan kalma bir venüs heykelciği, 1960 lı yıllarda annemin babam ile severek aldığı çini vazo, babamın ahşaptan oyduğu heykeller, vazolar, Japon konsolosluğundan verilen bir japon yelpazesi, ailemin güzel fotografları, arkadaşımın aldığı minik heykelcikler, eşimle severek aldığımız Afrikalı ve Japon kadın figürleri hep anısı olan, hikayesi olan parçalardır. Japon motiflerine de bayılırım ve yatak odamızı bu konsept üzerine oturtmuştuk ki bu ayrı bir konu aslında. Sonuç olarak diyebilirim ki salonum modernizm ve klasizmin karışımı sayılabilir. Modern ana mobilyalar klasik parçalar ile bütünleşmiş durumda ve kesinlikle üç- dört rengin ağırlıklı kullanıldı bir mekan...

Neyse, bunları neden mi anlatıyorum? Sanırım artık biraz klasikleşmek istiyorum. Uzun zamandır eğer mobilyalarımı değiştirirsem klasiğe kayacağımı söylüyordum. Pazar günü gezdiğimiz o mağaza kesin kararımı vermemi sağladı.. Bir takım özellikle hoşumuza gitti. Pufuduk pufuduk, koltuklar, deri katkılı şahane berjerler, taşlar ile bezeli değişik, tip tip yastıklar, ne hoş, ne kokoştu... Bir ara eşim kesin alacak gibi geldi. Parasını sormayın, maliyeti buysa karlı satışı nedir! Zor çıktık mağazadan.

Sonra da düşündük, sadece oturma gurubunu değiştirmek yetmez: yemek takımı, halılar, lambalar, aplikler, aksesuarlar, incik boncuklar da bu konsepte göre kesin değişmeli. Bu da ne maliyet demek... Nesye biraz daha idare etmeli. Hala evimi ve mobilyalarımı çok seviyorum:-) Ama insan tarzını kolay kolay değiştirebilir mi? Ben neden kolay değiştirebiliyorum. Nefret ettiğim bir şeyi sonradan çok beğenebiliyorum. Buna yaşlanmak mı deniyor yoksa?

Sevgiler...