Koç moç yok!

Arkadaşlar, dünkü yorumlarınızdan anladım ki benim bulabileceğim tek koç Kurban Bayramı için kurban edilecek koç olur:-) Ve yine anladım ki hepimizin bir koça veya sihirli bir değneğe ihtiyacı var. Ama hayat aslında bu değil midir? Koşturacağız, sırasında sıkılıp bunalacağız, sırasında kilo verip sevinecek, sırasında şişko şişko oturacağız. İş hayatı ise nerede mükemmel ki? Bu yaşadıklarımıza ve içinden çıkamadığımız duruma hayat diyorlar:-)

Sonuç olarak herkes kendisinin koçu olsun:-) Biz güçlü kadınlarız, her bişeyin üstünden geliriz.

Ben bu sıra biraz diplerdeyim. iki gündür ama bugün daha şiddetli olmak üzere hastayım, grip oldum. Öksürmekten boğazlarım yırtıldı. Sabah zaten süründüm, ev de o kadar sıcak ki! Sıcak bana çok dokunuyor, bir türlü şu hava soğuyamadı. Eşim de üşüdüğü için kaloriferi açıp duruyor... O açıyor ben kapıyorum...Kar istiyorum kar!

İşe geldim ama dökülüyorum aanırım öğlen bir doktora gitmekte fayda var. Dinlenmeden de geçmeyecek...

Bu arada dün 30 kişilik bir yemeğe gittik. Şatolardaki büyük masalar var ya aynen öyle bir masa hazırlanmıştı. Hani ortaya bütün pişmiş etler, tavuklar gelecek ve parçalaya parçalaya yiyeceğiz sandık:-) Hoş bir akşamdı hastalığıma rağmen. Tatlı olarak parfe vardı ki hiç hazzetmem. Nedense o iğrenç kremalı şey çok matahmış gibi seçilir... Eşimle bir göz göze geldik, dedi ki canım künefe istiyor dedi. Akşamı erken sayılabilecek bir saatte kapattığımız için yol üzerinde sayılan Beytiye gittik ki kapalı! Sanırım pazartesileri klapalı, oradan Kaşıbeyaza gittik, dedik ki sadece tatlı getirin bize, krizimiz geldi. Valla üzerinize afiyetkaymaklı künefe yedik. Offf offf kaç kaloridir ki o? Yemekte çok bişey yememiştim ama o son noktayı koydu tabi. Sonra evimize gelip yılbaşı ağacımızın ışığını açıp biraz sohbet ettik. Tabi benim öksürüklerim sohbete ne kadar izin verirse. Sabahı nasıl getirdim bilemiyorum ama kötü bir gece olduğunu söyleyebilirim.

Kendinize iyi bakın arkadaşlar, herşeyin başı sağlık. Bunu unutmayalım. Gerisi boş aslında...