Hastalık, hastalık, hastalık...

Oğluşun hastalığı bana da geçti arkadaşlar. Cuma akşamından beri hastayım. Bir kırıklık, bir kırgınlık, bir yorgunluk, özellikle de kuru öksürük. Oğluşun da benim de bademciklerimiz alındığı için en ufak üşütmede öksürük başlıyor. Geçen uyuyamadığım ve sıcaktan bunaldığım akşam balkon kapısının önünde terli terli oturursan olacağı budur diyorsunuz, duyuyorum. Annem gibi konuşmayın lütfen!

Bu hastalık nedeniyle evde yemek ve ortalık toparlamak harici hiçbirşey yapmadım. Zaten yapamazdım da... Azıcık hareket etsem feci terliyorum ve yoruluyorum. O nedenle cumartesi akşamı yemek sonrası mutfağı toparlarken artık evdeki iki adama isyan ettim. Yarın benden yemek memek beklemeyin, artık yemek mi yaparsınız, dışarıdan mı getirirsiniz bilmem diye! Pazar saat 10 da kalktığımda eşim benden önce kalkmıştı ki bu çok ender olurdu. Allah Allah dedim! Bir baktım kahvaltı hazırlıyor. Evin küçük adamı yazık hala öksürüyor! Neyse, portakal sulu, çeşit çeşit peynirli, güzel bir kahvaltı hazırlamış aşkım sağolsun. Bu hazır yemek bulma olayı ne güzelmiş! Erkek olsaydık keşke... Tabi kahvaltı sonrası masayı da topladı ama mutfak temizliğini benim gibi yapamaz diye girdim, biraz düzelttim filan...

Pazar öğlenleyin oğluşun arkadaşları ile Burger King buluşması vardı. Onu orada bırakmak istemediğim için eşimle onlardan uzak bir köşede oturup birşeyler yedik. Fast Food olayını sevmem ama kırk yılın başı fena olmuyor. Tabi kalorisi oldukça fazlaydı... Amaaaannn, zaten hastayım kalori hesabı yapacak halim yok, bulmuşum hazır yemeği işte. Tabi bizimkilerinBurger King toplantısı öyle yemek yiyip bitecek türden değil. Koca çocuklar oyun havuzunda bile azdılar. Birisi nerede bunların anası diyecek diye ödüm patladı. Tez elden sıvışırdım valla, ben tanımıyorum diye:-) Neyse bir buçuk saat kadar orada takılıp bilimum sıcak içecekleri tükettim, çok boğazım ağrıyordu... Sonra kuaföre uğrayıp bir fön çektirdim ki gözüm gönlüm açılsın aynaya bakınca...

Şimdi işteyim ama ruhum evde uyuyor. Yıkılıyorum aslında, ciddi yorgun hissediyorum kendimi. Ama ne yapacaksın, işler beklemez. Bu cuma izin alıp oğluşla birşeyler yapmak istiyorum, malum tatil. Belki perşembe de alırım. Geçen yıldan 6 izin günüm kaldı, Mart sonuna kadar tüketmeli... Haftaya da eşimle iki gün izin alıp ailecek birşeyler yapmayı planlıyoruz. Bir yere gitmeyeceğiz ama dinlenmek ve ailecek birarada olmak iyi olacak.

Bugün pek içacı yazılar yazmadım, kusura bakmayın. Hani sürekli hastalıktan bahseden yaşlı kadınlara döndüm. Ama bir aydır çok iyi olamadım. Münih'te nazar mı değdi ne:-)

İyi bir hafta diliyorum...