Insomnia!

İnsanların yüzde bilmem kaçı (şimdi hatırlayamıyorum ama ciddi bir rakamdı) hayatlarının bir döneminde mutlaka uykusuzluk çekiyorlarmış. Benim de böyle bir dönemim olmuştu. Ertesi sabah sıkıntılı bir proje ile ilgili bir toplantım vardı ve nedense o gece üçe kadar dönüp durmuş ama uyuyamamıştım. Ertesi sabah hortlak gibiydim. Oysa saat 11 gibi yatar, hemen uyur ve uykusuzluk diye birşey bilmezdim o zamanlar... Hatta odada ışık da yansa, televizyon da olsa farketmezdi...

Sonra o proje iyice ciddiye bindiği gibi yine o firmanın bir benzeri projesi de yine aynı sıkıntılar ile işin içine girdi. O dönemim kabus gibiydi. Üçer milyon dolarlık iki projenin takibini tek ben yapıyordum ve aslında teknik bir elemandım. O zamanlar müdürlük sıfatım bile yok, teknik danışman diye geçiyorum. Bizim şirketten kimse yok ki aslında genel müdürümüzün devreye girmesi gerekli stresli toplantılarda bile yapayalnızım. O dönem uykusuzluklarım doruk noktalara ulaştı. Kendi kendime saçma sapan uyku ilaçları alıyordum ama ne bünye ise onlar bile işe yaamıyordu. Gözler cin gibi, yatakta duruyordum.

Uykusuzluk çekenler bilir, herkes horlar ve mışıl mışıl uyurken ayakta kalan olmak çok acıdır. Ertesi günleri yolda uyuklayıp duruyordum. O sıralar evim işime çok uzaktı o nedenle aradaki yollar benim uyumam için ideal saatleri oluştururdu. Ama bu sefer de eğer public transport yapıyorsam son durakta insanlar tarafından uyandırılıyor, adeta zorla kaldırılıyordum. Tanrım ne kötü günlerdi.

Neyse, iki büyük işi de aldık (aldım), çözdük, sorunsuz işi yaptık ama benim uykusuzluk artık kronikleşmişti. Yani sorun kaynağını yoketmek de işe yaramadı. Bu arada bu konuda tıbbi yardım aldım doktorlardan... Sonra olay Allaha şükür çözüldü ama ben hep ya uyuyamazsam diye yatarım yatağa, korku ile...

Dün de uzun zamandır, belki bir yıldır ilk kez uyku tutnmadı. Aslında koltukta film izlerken uyukluyordum, hatta filmin sonunu kaçırmışım, eşim geri aldı ve bir daha izledik. Sonra oğluşu yatırdım, biraz daha oturduk. Erken yatalım dedik, yattım ve tam uykuya dalarken benim oğluşun öksürük krizi tuttu, kalktım onunla ilgilendim. Sonra yattım ki cin gibiyim. Bir gıdım uyku yok! dön babam dön. Belki alışık olmadığım erken bir saatte yatmak da iyi olmadı. Oğluş çok öksürdü yazık. İlaç söktürüyor, keşke yatmadan vermeseydim. Sonra kesildi neyse de rahatladık.

Bir de ev nasıl sıcak! Sıcağa zaten hiç dayanamıyorum ama eşim üşüyor. O nedenle kalorifer kısık da olsa geceleri yanıyor. Kalktım kapattım, biraz salonun balkon kapısını açıp önünde oturdum. Ohhh ne iyi geldi. Aslında geçen yıl yatmadan yatak odasının kapısını açıp iyice buz gibi yapıyor, sonra yatıryordum ama eşimin hiç hoşuna gitmiyordu bu durum. Hatta bazen iyice azıp gece bir ara pencereyi açıyordum. Bu sene korkudan yapamıyorum. Eşim hemen tutuluyor.

Sonra sızmışım. Aslında saat bir ancak vardı ama erken yattığım için çok dönüp durdum, sıkıntı bastı ve eski günlere dönmekten korktum. Allahım koru, bir daha uykusuzluk çekmeyeyim...

Neyse ki bugün cuma, yoksa şuralara dağılırdım... Akşam Metroya gidip alışveriş yapmam lazım.

Bu arada yarın evde somon ızgara yapacağım. Lunch Box'ta somonun yanında beyaz bir sos getiriyorlar. İçinde yoğurt ve mayonez olabilir, belki içinde çok minik soğan, emin değilim. Bu tip bildiğiniz bir sos var mı? Varsa tarifini verir misiniz arkadaşlar?

Öptüm sizi, haftasonu bol bol gülün, eğlenin. Bu gece sabaha karşı kalkıp Avusturalya world cup (tenis) final maçını izlemeyi düşünüyoruz ailecek. Sharapova ve Williams karşılaşacak. Kaçırılmamalı! Akşam da buz pateni bayanlar finali var. Ohhh süper!