Sabah saatleri...

Artık sabahları haber filan izlemiyorum. Daha önce de yazmıştım, bela habercilerini sabah sabah görmeyi miğdem kaldırmıyor artık. Şu anda huzursuz şeylerden, kötü haberlerden uzak tutuyorum kendimi. Zati stresliyim...Savaş ve kriz dönemlerinde tüvit gibi daha sarmalayan, sıcak tutan kumaşların moda olması gibi ben de hayatımda kriz yaşadığım zaman daha sıcak, daha sarmalayıcı şeyler istiyorum hayatımda... O nedenle sabahları Kanal 1 de yayınlanan Bizim evin Halleri adlı diziyi izliyorum. Belki biliyorsunuz, yıllarca TRT 1de yayınlandı, şimdi yeni bölümleri ile Kanl 1 de...

Böyle sizin benim gibi sıradan ve gerçek insanların basit hayatlarını konu alan dizilere bayılıyorum. Eskiden Mahallenin muhtarları vardı mesela... Ne bileyim Perihan abla vardı, hatırlayamadığım diziler... Sıradan ve içimizden insanların, ailelerin, komşuların sıcak yaşamlarını izlemek hoşuma gidiyor nedense. Kalabalık aile özlemi çektiğim için olabilir belki... Bizim aile biraz kopuktur birbirinden. Teyzemler kalabalıktır ama onlar da uzakta, tüm kuzenlerim bir yerlere dağıldılar, İzmir, Ankara, Tekirdağ... Yıllardır görmediğim kuzenlerim var. Oysa çocukken ne yakındık...

Eskiden kalabalık bir ailem olsun isterdim. Çok çocuğum olsun, bir sürü torun, ben de anneannem gibi, teyzem gibi, annem gibi bayramlarda onları evimde toplayayım, güzel yemekler yapayım, kalabalık bir sofraya oturalım isterdim. Çok çocuğum olmadı ama inşallah ileride oğluş ve eşimin oğlu, onlarıon ailelerini toplar, yine o hayallerimi gerçekleştiririm. Kimbilir belki bir çocuğum daha olur. Bu yaz ciddi ciddi düşünüyoruz.

Ne diyordum, belki de sıcak, içten ilişkilerin yaşandığı dizileri bu nedenle seviyorum ben. Kusura bakmayın ama o korkunç dizi furyalarından nefret ediyorum. Çoğunluğun sevdiği dizileri bile izleyemiyorum. Kendime çoğunu uzak buluyorum. Bir tek Avrupa Yakası, Umutsuz Ev kadınları ve bu diziyi takip ediyorum. Arada Retro Max kanalındaki eski dizileri izleyin nostalji yapıyordum ama o kanal kalkmış! Bu arada dün Avrupa Yakasında Gaffurun Aslının at kuyruğunu gördüğünde gösterdiği tepkiye bayıldım. Çok tatlı çekmişler:-) Ne at kuyruğuymuş öyle...

Sabahları seviyorum. Kahvaltımı ailemle yapmayı, güzel bir çay içmeyi, sevdiğim diziyi izlemeyi (eşimin çok hoşlandığını sanmıyorum, haberleri tercih eder ama şu sıra bişey demiyor) oğluşla boğuşmayı, işe öyle gelmeyi... Günün bana ayırdığım süresi daha uzun olsun diye aslında kalkmam gereken saatten daha önce kalkıyorum, keyifle TV açıyorum, güzel bir kahvaltı hazırlıyorum, çocukları uyandırıyorum (farkettiyseniz eşimi de çocuk kategorisine koyuyorum çünkü çocukları uyandırmak bile daha kolay) Basit mululuklar aslında ne kadar önemli... Allah huzurumuzu bozmasın.

Renkli sabahlar... En kötü sabahımız böyle olsun.


Bu arada bu postu yayınladıktan sonra Yağmur Damlacıkımın sitesine gittim ki ne göreyim! Bana bir süpriz var! Bu moralsiz günlerimde beni mutlu etti, çocukluğuma götürdü, yıllardır görmediğim yerleri hatta dedemin evini gösterdi. Ona teşekkür ediyorum. İyi ki var, iyiki varsınız...