Günler geçerken...

Günler delice bir hızla geçiyor. Yoğunluk hala tüm stresi ile devam ediyor... Hala rüyalarımda detay çözüyorum, hala beni üzen insanlar rüyalarımda beni bağırtıyor... Sorunlar geçip gitmiyor anlayacağınız. Ama ben rüzgara kendimi kaptırmış gidiyorum. Artık herşeyi çok kafama takmıyorum, bazen aşırı rahat davranıyorum. Bu dünyada bu kadar üzücü, kötü şeyler olurken, çocuklar ölürken, savaş biz görmesek de dünyanın bir sürü yerinde devam ederken kendi minik dünyamın minik sorunlarını çok kafama takmamaya ve halime şükretmeye çalışıyorum.

Bu arada bir yorgunluk, bir bitkinlik ki sormayın gitsin! Elimi kaldıracak güç bulamıyorum bazen. İş yerinde azami çaba ve hız ile çalışıp eve geldikten sonra kendimi tükenmiş hissediyorum. Ama mesai bitiyor mu? Hayır... Çocuk ilgi bekler, derslerini kontrol ve gerekiyorsa yardım etmeli, onunla oynaşmalı, üzüntün sıkıntın varsa ona belli etmemeli. Yemek, sofra kur, sofra kaldır, mutfak topla işleri var ki bu sıralar çok abartamıyorum, kimse kusura bakmasın. Oğluş akşam canı çekince kakaolu sütünü, cips için yoğurt sosunu, peynirli sandviçini kendi yapıyor artık maşallah... Eşim de sağolsun meyvemi getiriyor... Bir anne daha ne ister:-)

Eve geldiğimde annem konuşmak istiyor doğal olarak. O gün neler yapıldı, okuldan havadisler, siteden dedikodular, gelen giden komşular, akrabaların son durumları. Normalde beni mutlu eden ve olup bitenden kopmamamı sağlıyan bu konuşmalar bile bu sıralar beni yoruyor. Annem alınmasın diye onu dinliyor ve onunla konuşuyorum ama aslında sadece yatıp uyumak istiyorum... Ama iyi bir kız olarak görevimi yapmalıyım...

Haftasonu da bilirsiniz koşturmakla geçiyor. Son haftalar havalar çok güzel ya oğluşla yürüyüşe çıkıyoruz. Arada yorulunca banklara oturup sessizliğin tadını çıkartıyor, ana oğul sohbet ediyoruz. Oğluşun sohbeti beni yormuyor, annelik bu galiba... Eşim de işlerinden dolayı aşırı yorgun son zamanlarda, evde olsa bile bizle yürüyüşe çıkmıyor, zaten hastaydı da, sanırım halsizliği geçmedi...

Anlayacağınız yorgun argın, mutsuz kırgın ama mutlu olmaya gayret ederek ve umutla yaşamaya çalışıyorum. Allah bu günlerimizi aratmasın diyerek. Allah bizi korusun, ailemi korusun, sağlık ve mutluluk versin, kimseye muhtaç etmesin, bizleri birbirimizden ayırmasın, blog dünyasını da:-) Günün duası oldu bu da...