Gözlerimiz hep Onun gibi parlasın!

Dün ne koşturmacalı bir gündü yine... Almanya'dan danışmanımız yine geldi, zaten her hafta burada bu sıralar. Yine yüzlerce pafta kontrol ettik. Projede durum aynı. Bir arpa boyu yol ilerliyemiyoruz. Her dakika bir değişiklik paniği yaşanıyor. Karışanımız çok, karar veren yok! Neyse, alıştık artık. Bir iki kriz atlattık gün boyunca.

Dün eşimin işyerine bir çiçek yollatmak istedim. Şimdiye kadar ona hiç çiçek yollamamıştım. Ben kadın erkek farketmez, çiçek herkese yollanır diyenlerdenim. Toplantı arasında bir boşluk bulup aşağıdaki çiçekçiye indim. Güzel bir vazo beğendim. Vazo tabiki de daha sonra kullanabileceğim, şöyle şık kokoş birşeydi ama erkeğe gitmeyecek bir şey de değildi hani... İçine beyaz ağırlıklı çiçekler ve aralarına kırmızı gül ve kavuniçi çiçekler attırdım. Daha doğrusu kararlaştırdık. Çiçekler yapılınca çağırın dedim. Yine toplantıya döndüm, bir iki kriz daha atlattık. O arada sekreter çiçeklerin yapıldığını söyledi, indim baktım. Fena olmamıştı. Nazar boncuğu atmalarını söyledim. Ben orada kartı yazarken bir türlü nazar boncuğu bulamadılar. Biz bulunca takarız merak etmeyin dediler. Ben de hemen çıkmak zorundaydım. Neyse, eşim alınca beni aradı ve beğendiğini söyledi. Nazar boncuğu var mı dedim, yokmuş. Adamlara bak! Hayır yoksa yok de. Ayrıca bulamasan bile başka hazır çiçeklerin üzerinde vardı, onlardan koy, sonra yeni alınca değiştirirsin. İnsanlar neden düşünemez ki! Hatta bunu söyledim de onlara...

Neyse... Akşam oldu, annem bizdeydi ve çok güzel bir sofra hazırlamış. Tabakları sen süslersin dedi. Bu arada oğluşun resim sınavı vardı! Evet evet sınav, hem de resimden. Rambrent, Monet, Michaelangelo filan gibi ressamlar hakkında. Gün içinde zaman ayırıp biraz döküman toplamıştım. Onlar da arabada kalmış! Hemen inip aldım. Eve döndüğümde zili çalıyorum, çalıyorum kimse açmıyor. Hep böyledir, zil açma görevi bana bırakılmıştır, o nedenle kimse üzerine alınmıyor! En sonunda oğluş sallana sallana açtı, aaa sen evde değilmiydin dedi. Bu arada annem bana seslenmiş seslenmiş, cevap vermeyince ders çalışıyoruz sanıp tabakları süslemiş. Sofra hazırdı yani! Güzel bir yemekten sonra oğluşa resim çalıştırdım. Ressamların hayatını veya eserlerini anlatmak yeterli olmuyor. Eserlerinin resimlerini göstererek anlattım daha iyi kavradı. Hayır 5. sınıfta bunlar biraz ağır değil mi? Gerçi oğluşun hoşuna gitti ama yazılı olması!

Sonra bizim sanat konuşmalarımız sırasında uyuklamış eşimi kaldırıp pastasını kestik. Zaten pasta süpriz olmaktan çıkmıştı çünkü oğluş ikide bir pastayı ne zaman keseceğiz diye sorup durdu. Pasta profiterollüydü ki oğluşun yediği tek pasta ve bizim pastane çok iyi yapıyor. Sipariş ile yapıldığı için de çok tazeydi. Benim diyet dün güme gitti anlayacağınız. Pişman değilim!

Sonra oğluş anneme ders çalışmaya devam etmeye gitti. Anniş bizi yalnız bırakmak istedi sanırım. Hani başbaşa olalım diye sanırım:-)

Bu akşam da cuma olduğu için dışarıda kutlama yapacağız. Taksime uzun zamandır gitmiyoruz belki orada güzel ve sevdiğimiz bir yer var, oraya gideriz. Gerçi akşam trafiği düşünemiyorum! Amaaannn, varsın olsun.

Güzel bir gün ve iyi bir haftasonu diliyorum. Pazartesi olmayacağımız için 23 Nisan hepimize ve çocuklarımıza, yeğenlerimize (KUĞUCUĞUM) kutlu olsun. Hepiniz tıpkı Atatürkün bu resmi gibi içimizdeki çocuğu kaybetmeyelim.