Çığlıklar...

Sevgili yan blog komşularım:-)

Dünkü dalgınlık yazıma gelen yorumlara göre hepimizi bahar çarpmış durumda. Yani yalnız değilmişim yine... Neyse, Allah sonumuzu iyi etsin diyorum.

Bizim siteden de dün biraz bahsettim. Hani kapı önüne paspas konma durumu. Birçok yasağımız var. Kartı olmayan birinin içeri alınma olasılığı olmaması bir yana kartın yoksa dışarı bile çıkamıyorsun burada... Yayaların bile çıkması zor çünkü her yerde kart geçiş kapıları var, güvenlik kartımı evde unuttum lafına gıcık oluyor ve öfleye pöfleye açıyor. Tabi tanıdık bir simaysan... Bu kural bir kez benim için bozulmuştu, Moskova dönüşü taksiden indim, elimde bagajım ve aldığım duty free torbaları ile ve sıcaktan bunalarak çıkarttığım kabanımla gerçekten acınası bir görüntü oluşturmuş olacağım ki yaya yolunu da değil, arabaların kapısını açıverdiler bana... Üstelik tek kelime etmeden. Oysa ne hayal etmiştim, elimde o yığınla benden kart isteseler, ben bir bağısam, deşarj olsam... Bu nasıl yönetim diye bir çığlık atsam. Ama adamlar çok naziklerdi ne diyeyim...

Paspas olayı bir iki hafta önceden duyuru panosuna asılan bir yazı ile duyuruldu ve komşular arasında kulaktan kulağa yayıldı. İlk başta kızan, olur mu hiç, ben kaldırmam diyenler bir bir kaldırdılar paspaslarını. Militan ruhlu olan bir iki daire dirense de yönetim paspaslarını çalmak suretiyle topladı. Paspasımı çaldını, sizi mahkemeye vereceğim diyen karşı komşum bir iki gün çirkin gazete kağıtlarını paspas yaparak kapı önüne koyduysa da yönetim onu yıldırdı. şimdi kapı önleri hep aynı...

Bu arada yönetim ile inşaatı yapan firma arasında tuhaf bir ihtilaf var. İnşaat firması ile yapılan anlaşmaya göre firma bir kaç sene temizlik, bahçe işlerini yapmak zorundaymış. Fakat yönetim daireler satılırken verilen sözler arasında bulunan düzenlemelerin yapılmaması nedeni ile zaten firma ile mahkemelik son zamanlarda. Buna karşılık son zamanlarda temizlik, böcek ilaçlaması yapılmıyor. Çimenler bileğimi geçti. Geçen tenis topu çimlere düşünce alayım dedim ama korku filminde hissettim kendim, bastığım her çimden böcek ve sinekler uçuştu üstüme! Anlayın yani son durumu...

İşin ilginç yanı bunu yönetime söyleyince aldığımız yanıtlar! ...... firması yapmıyor ki. Biz yaparsak hep bizden beklenir. Oysa bir sürü adam çalışıyo, çimleri kesmek zor mu. Yazın sineklere karşı ne yapacağız?

Kimse de ses çıkartmıyor. Zeynepin günlüğünü okuyun. Orada çığlık atalım demiş... Ben de ona dedim ki biz hepimiz çığlık atıyoruz aslında, ama sessiz çığlıklar! Ne zaman hepimiz sesimizi çıkarırız, o zaman birşeyler düzelir. Hayatın her bölümünde bu böyledir... (Zeynepçiğim, yine yazından esinlendim, kusura bakma)

Renkli günler:-)