Aynı...

Güzel haberler vermek isterdim, ama ne yazıkki oğlumun arkadaşının durumunda hiçbir değişiklik yok. Hala yoğun bakımda. Hayati tehlikesi var mı diye sordum hastanedeki ilgiliye, yoğun bakımda olduğu sürece vardır diye gayet tıbbi ve gerçekçi bir biçimde olayı açıkladı! Ameliyata da hala karar verilememiş. Neden bu kadar uzun sürdü, neler oluyor anlamıyorum. Bize komşu olduğumuz için bilgi veriliyor ama çok da açıklama yapılmıyor tabiki de...

İşin üzücü tarafı inşaat sahasının etrafında kapatmayı daha şimdi yaptılar, uyarı levhaları filan açtılar. Neyue yarar ki! Kamyonlar aptalca sürmeye devam ettikçe, insanlar kendini dünyanın merkezi sanıp başka insanları düşünmeden yaşamaya devam ettikçe, site yönetimleri evi temiz tutup kapısının önüne çöpünü boşaltan titiz ev kadınlarımız!!! gibi bizi ilgilendirmez diye düşündükçe, anneler, komşular, bekarlar, hiç farketmez her site sakini bu olaya kayıtsız kalıp protesto etmedikçe hiçbirşey değişmeyecek! Bakıyorum kimsenin umurunda değil! Dün hastaneyi aramadan belki onların bilgisi vardır diye önce site yönetimini aradım. Hiç bilgimiz yok diyorlar. İnanamadım. Olay siteler topluluğunun ortak alanında oluyor ve hiç bir önlem yok! İnşaat alanındakiler bile bir şekilde ders alıp bir düzenlemeye gidiyor.

Biliyorsunuz site içine giriştye kart sistemi var. Bunda o kadar titizler ki sabah çıkarken bile çıkış kapısını açık tutmayı akıl edemiyorlar. Ya da yürüyerek büfeye gidecekseniz kartsız çıkamıyorsunuz! Bu kadar hassas davranırken yine site içerisinde sayılan, ortak alanların olduğu yerlere kim girer, kim çıkar belli değil! Bu kontrol altında değil. Bir sürü işçi çalışıyor, bu kişiler güvenli mi belli değil. İnşaat sahalarını kamyon, kepçe ve bilimum aracı da cabası... Bunlara nasıl bir düzenleme getirilecek denince suratınıza bakıyorlar. Bir de dillerine dolamışlar, yönetimimiz bu konuda çok hassas davranıyor diye. Daha çocuğun durumunu bilmiyorsun!

Bugün yine yönetimi arayacağım. Bakalım bir gelişme var mı? Yoksa ben size bilgi veririm o zaman diyeceğim.

Hayat bu şekilde geçiyor arkadaşlar... Güzel şeyler anlatmayı isterdim ama içimden gelmiyor. Size daha önce anlatmıştım bir kardeşim 8 yaşında kamyon altında ezilip öldü diye... Bu nedenle de çok etkilendim sanırım. Anneme söylemedik ve oğluşu sıkı sıkı tembihledim ama Pazar gecesi Matematik çalışmak için annemde kalmıştı, o sıra içi sıkılmış herhalde, anneanne sana birşey diyeceğim ama üzülme, ağlama demiş. Annem söz vermiş. Sonra anlatmış. Annem kötü olmuş ama söz verdiği için de ağlamamış. Ama sonrasında o olaylar aklına gelip ağlamıştır eminim...

Bu arada iş yeri hala aynı. Hiç bitmeyen senfoni şeklinde devam eden projede bir değişiklik yok. Artık kabak tadı verdi. Dert eden de tek benim!

Oğluş üzgün tabi. İşten geldiğimde annem yan komşumuzla olayı konuşuyordu. Oğluş hadi anne B. yi arayalım dedi. Oğlum,i hastaneyi aradım ben, durumu aynıymış dedim. Sakat kalacakmıymış diye sordu. Offf... Çocuk işte...

Dün rejime yine başladım, akşam bozdum... Kek ve şekerpare yedim! Bir de poğaça. Pazar günü iç sıkıntımı geçirmek için yaptığım şeyler. Bir bitseler de kurtulsam...

Dünkü yorum ve içten dualarınızı için teşekkür edelim. Keşke herkes böyle duyarlı olsa... Keşke yapabileceğim birşeyler olabilse...