Benim annem...

Annemle anne kızdan daha çok arkadaş olmuşuzdur yıllarca. Belki babamın bizi erken bırakması, ağabeyimin üniversiteye başlayınca yanımızdan ayrılması, başbaşa kalmamız bizi daha fazla yakınlaştırdı. İkimizin başbaşa yaşaması hayatımızın daha esnek olmasını sağladı aslında. Misal o gün çok yorgunuz veya gezme tozmadan geç geldik yemek telaşı olmadan basit şeyler ile öğünleri atlatabiliyorduk. Evde erkekler olsa bu mümkün olabilir mi? Ya da kafamıza esti yazın uzun tatillere çıkabiliyorduk. İstersek gidip İzmitteki tanıdıklarımızda günlerce kalabiliyor eve erken dönme stresi yaşamıyorduk.

Onunla arkadaş gibi olmamıza rağmen tatlı sert bir otoritesi vardı ve ben nasıl olduğunu anlayamadan o istediği şeyi yaptırıverirdi. Bunun sırrını hiç çözemedim...

Annem ruhu genç bir kadın olduğu için yaşı hiç önemli değil, her insanla anlaşır. Alttan almayı bilen bir kadındır ayrıca, bu nedenle en tahammül edilmez kişilerin bile yakın dostu olarak görebilirsiniz kendisini. İyi niyetli, yardımsever ve eğlencelidir. Onunla gezmek zevklidir ama alışveriş değil! Çünkü kendisi hiçbirşeyi beğenmez ve sizin moralinizi bozar. Ama alışveriş sonrasında, güzel bir yerde, harika bir sohbet eşliğinde yemek yerken bulursunuz kendinizi... Beşiktaş'ta oturduğumuz zamanları, çarşı pazar talanı yaptığımız günleri, sonrasındaki yemek keyiflerini, konu komşı ziyaretlerimizi özlüyorum aslında...

Oğluşun önceki okulunda kendisi sınıf anneannesiydi hatırlarsınız. Sitedeki en yakın arkadaşları da velilerdi. Sağolsunlar annemi severler ve her gittikleri yere çağırırlardı.

Akraba, tanıdık, konu komşunun doğan çocuklarına mutlaka altın takar, düğünlerde bileziği unutmaz. Bu yaptıklarının dönüşümü bana yaramıştı, oğluş bol altın toplamıştı doğduğunda:-)

Kendisi İkizler burcu olup aslında dayanması zor huyları da vardır. Mesela inatçıdır ve bildiğini okur. Mesela birine birşeyi söylememesini tembihlemişsin, eve geldiğinde nasıl söylediğini anlatır bir de! Sonra da hiç birşey olmamış gibi davranır. Bu nedenle yıllar sonra anladım ki boşuna uğraşmanın bir anlamı yok. Çünkü söylediklerinize tamam dese de bildiğini yapacaktır.

Anneler kızlarını güzel bulur, her şeyi ile millete övünürler ya, bu annemin en sevmediği şeydir, zati beni güzel de bulmaz. Bir kez daha anlatayım. Bir gün ki o zamanlar 56-58 kilo arasında fıstık bir kadınım, ama biraz kilo almışım, anneme "anne, çok kilolu değilim değil mi?" diye sormuştum. O da "yok kızım o kadar çirkin değilsin" demişti sağolsun!

Harika yemek yapar. Gerçi eskiden çok daha iyi yapardı, sağlıklı yaşam hayatımıza bu kadar girmeden önce. Amerikalı arkadaşlarından öğrendiği Apple Pie'ı artık unuttupunu söylese de ben inanmıyorum. Bir de yine babamın Amerikalı arkadaşı (ki erkek) ona harika bir spagetti öğretmişti, o sıra Türkiyede herkes uzun makarnaları kırıp kırıp makarna yaparken biz nefis İtalyan spagettileri yiyorduk sayesinde. Komşu çocukları onun daha farklı yaptığını iddia ettikleri patates kızartmasını yemeğe özel olarak bize gelirlerdi. Cidden çok güzel olurdu. Şimdi oğluşa alışmasın diye yaptırmıyorum.

Kendisi kısa boylu olmasına rağmen hiç bunu kafaya takmaz, hatta Gül Ağacı da kısa der. Kendi ile barışık yani...

Kaç yıl öncesinin Türkiyesinde annesinin itirazlarına rağmen ortaokula başlarken başka bir şehirde buluna öğretmen okuluna babası ile kayıt yaptıran ve yol kesme girişiminde bile bulunan cadı anneanneme rağmen okuyan ve öğretmen olan bir kadın.

Daha ne diyeyim, O çok iyidir. Aşkı hala devam ederken babamı kaybetti, biliyorsunuz bir kardeşimi trafik kazasında kaybetti... Acılar da çekti. Ama beni büyüttü, okuttu... Sırf ben üzülmeyim diye bir daha evlenmedi. Oysa çok gençti ve ne doktorlar, mühendisler istemişti:-)

O tatlıdır, iyi bir anne ama daha da iyisi iyi bir anneannedir. Oğluş hala ona da anne diyor, düşünün yani...

Anneler günün kutlu olsun anneciğim. Pazar günü yazamayacağım için şimdiden yazıyorum ve seni çok çok öpüyorum.

Hepinizin anneler gününü kutluyorum, annelerinizin de ellerinde öpüyorum...