Bir evliliğin çöküşü...

İyi haftalar... Çoğunuz isteksiz isteksiz, sürüne sürüne kalktınız biliyorum. Çünkü ben de öyleydim. Haftasonu geç kalkmak o kadar büyülü bir olay ki... Ama erken kalkmak, hem de işe gitme adına... İşkence. Ama bu hayatın b,ir gerçeği ne yapalım. İş günleri olmasa haftasonlarının kıymetini bilemezdik.

Cuma akşamı eşim beni aldı, arabaya biner binmez onun sıkkın olduğunu farkettim. İşte bir sorun mu oldu diye sordum. Hayır dedi, ama moralim bozuk dedi. Meğerse kardeşinin eşi boşanmaya karar vermiş! Yani kayınbiraderim ve eşi ayrılacaklarmış. Aslında şok oldum diyemem. Bunu bekliyordum. Hatta eşimle bir akşam annemlerden dönerken kadının onu bırakacağını söylemiştim. Eşim buna pek ihtimal vermedi. Ama benim hislerim doğru çıkar. Ama ne yalan söyleyeyim bu kadar kısa sürede olacağını ben bile düşünmemiştim.

Şimdi biraz durumu açıklayayım. İkisinin de ikinci evlilikleri idi. İkisi de kırkın üzerinde olgun insanlar... Kayınbiraderimin ilk eşimden 14 yaşında bir oğlu var. İlk başta annesinde kalıyordu ama kadın bunlar evlenince çocuğu babaya bıraktı ve çocukla tüm ilgisini kesti. İki haftada bir gün alıyor o kadar. O da ayrı bir tuhaflık ya neyse... Tabi çocuğun gelmesine yeni eltim sinir oldu. Bunu nedense bir tek bana söylemişti. Ben de dedikodu yapmamak adına kimseye söylememiştim. Psikolojik tedaviye kadar gitti olay ama kendisi de çok abartıyordu bu konuda. Zaten çocuğa bakılması gerekiyorsa babası her şeyi yapıyor, ya da annemlerde kalıyordu. Kadın ise eve hep geç geliyor, ev işlerini hep kayınbiraderim yapıyor, yemek de dahil...

Kadın bizim aileden de epey uzak kalmak istiyordu. Onlar evlendikten sonra biz hemen ziyarete gittik. Ben istiyordum ki birbirimize gidip gelelim, anlaşabilelim, bu soğuk dünyada güvenebileceğimiz dostlarımızdan olsun. Ama olmadı.O sıra biz de yeni evimiz yapılınca oraya taşındık. Onları hep çağırdık, 9 ay sonra lütfen gelebildi hanfendi. Ben de o kadar kırılmıştım ki bir daha onlara gitmedim. Zaten çağırılmadık da. Annemleri bile iki kez yemeğe aldı düşünün. Annemleri ziyarete bile gelmiyordu...

Kadın hep işini bahane edip geç geliyordu. Kız arkadaşları ile kız kıza gezip duruyorlardı (valla ben iki taraf için de ayrı eğlenilmesine karşıyım, tutucu diyebilirsiniz), sürekli ablasına gidiyordu, evde yan gelip yatıyordu sadece. Zaten paraları olsun olmasın hizmetçileri vardı...

Bu kadar dedikodu yeter:-) Zaten bizle ilgisi olup olmaması çok önemli değildi. Önemli olan kayınbiraderimin mutluluğuydu. O o kadar iyi bir insandır ki... Biz onunla sık görüşüyorduk zaten. Anne babasını da çocukla ziyaret ediyordu yalnız olarak her hafta... Ama sorunu olduğundan bahsetmiyordu. Çok kendi içine atıyordu sanırım. Annem bir tuhaflık olduğunu seziyordu ama sorun yapmıyordu.


Kayınbiraderim Cuma günü eşimi aramış. Eşi onu terkedip tatile Bodruma gitmiş. Geldiğimde burada olmayın demiş. Yani çocukla onu kastediyor! Evden çıkıp gidin demiş sonuç olarak...

Bu sıralar kayınbiraderimin işleri de pek iyi değil ve ciddi mali sorun yaşıyor. Ama çok iyi olduğu dönemler oldu evliliklerinde. Bu durumda terketmesi de hoş olmadı. Gidecek bir evi de yok. O nedenle annemlerde kalacaklar. Bu çok sıkıcı! Kadın bir ay önce onu büyük bir borca sokmaya çalışmıştı, bizi de alet edecekti. Ama o iş olmadı. Madem ayrılacaksın, ki o sıra buna karar vermiş olmalı, ne diye bizi ateşe atmaya çalışıyorsun değil mi? Fakat ben buna izin vermemiştim. Hislerim yanılmaz Allahtan... Yoksa şimdi deli gibi bir borç altına girecektik!!!

Cuma akşamı bu ruh hali içerisinde bizim oradaki bir yere gittik, açık havada yemeğimizi yiyip dertleştik eşimle. Sonra ona üzülmemesini, bunun kardeşi için en iyisi olduğunu, o kadından zaten hayır gelmeyeceğini, yeni bir hayata başlaması için bir fırsat olduğunu söyledim. O da biraz iyi hissetti kendini. Ben cidden böyle düşünüyorum. Kardeşi şu an en dipte... Ama çıkacak, hayatını toparlayıp oğlu ile yeni bir hayata başlayacak. Buna inanıyorum.

Annemler daha bilmiyor. Çok üzülecekler. Eşim en çok buna üzülüyor. Biz destek vereceğiz, merak etme dedim. Haftasonu kayınbiraderim oğlu ile bize gelecekler. Eve kapanmamalı şimdi...

Sizi de sıktım ama hayatta neler var, görmek gerek... Allah kimseyi eşinden, sevdiğinden ayırmasın. Eşime sarıldım, sıkı sıkı... Ne olur biz hiç ayrılmayalım dedim. O şoku yaşmak çok acı çünkü. Allah korusun!

Bu arada oğluşum da babaannesinden geldi. Hasret giderdik, birbirimize şımardık:-) Allah onları bizden ayırmasın...