DE-JA-VU

Size de mutlaka oluyordur. Hani yatarken, tam uykuya dalarken bir yerden düşüyormuşsunuz gibi olur. Sonra panikle toparlanırsınız. İşte bu düşme hissini bazı bilimadamları veya bilimadamsılar ilk insanlar, yani atalarımızın geçirdiği deneyimlerin genetik olarak bize kalması olarak açıklamışlar. Bilirsiniz ilk insanlar sadece mağaralarda değil, ağaçların üstlerinde de uyuyorlardı. Tabi çok da konforlu ve güvenli olmayan bu uykular esnasında düşme korkusu yaşıyorlar, bazen tam düşecekken kendilerine geliyorlardı.

Yani sözün kısası atalarımızın bu yaşadıkları korku ve hisler bize genetik olarak geçmiş deniliyor. Burada ilginç olan şu: Eğer bu doğru ise anılar ve deneyimler kalıtımsal olarak geçebiliyor. Çünkü belki binlerce yıl atalarımızın yaşadığı düşme korkusu biyolojik bir özellik değil, deneyim ile açıklanabilen bir durum. Bu durumda annemizin babamızın yaşadığı anılar da kalıtsal olarak bize geçmesi gerekmez mi? Bu da bence şöyle açıklanabilir: Belki de geçiyor. Ama beynimizin sadece yüzde yirmisini kullanabildiğimiz düşünülürse bu bize bırakılan anı ve deneyimler kullanmadığımız yüzde seksenlik bölümde kalmış olamaz mı? Eğer daha fazla alanı kullanıyor olsaydık belki eğitime bile gerek kalmayacaktı. Oama o zaman da biraz kopya insanlar olabilirdik... Annemin tamamen kopyası olmak istemem doğrusu:-)

Farelerde bir deney yapılmış. Bir kobay faresine bir labirentin içinden en kolay ve kestirme yol ile hedefe ulaşmaları öğretilmiş. Bu fareye bu olay çok fazla tekrar ettirilmiş. En sonunda artık hiç düşünmeden kolayca hedefine ulaşabiliyormuş. Ama bu zamanla olmuş tabi. Sonra bu farenin yavrusu aynı labirente konmuş. Fare anında, yine annesinin öğrendiği en kısa yoldan hedefe ulaşmış. Öğretmeye, beklemeye gerek kalmadan... Bu da anıların miras bırakılabilmesi demek değil mi?

Bir de Dejavu olayı var ki bence bu da bu anı mirası ile açıklanabilir. Hani bazen bu anı yaşamış gibi hisseder ama bunu açıklayamayız ya. Bu annemizin babamızın veya atalarımızın yaşadığ bir anın dışa vurumu olabilir mi? Ne de olsa beynimizin minicik bir bölümünden haberdarız.

Aslında ben dejavunun önceki hayatımızla ilgisi olduğunu düşünüyorum. Önceden de başka hayatlarımızın olduğuna inanıyorum. Belki de o hatyatımızın bir anısı ile örtüşüyor yaşadıklarımızın...

Dün gece balkonda otururken ailece konuştuğumuz konu buna benzerdi işte...

Yarın ve Cuma evdeyim inşallah... Havanın tadı tuzu yok ama olsun. Yağmur da yağar inşallah...

Kendinize iyi bakın...