Erdek macerası

15 yaşlarındayken tanışmıştım Seda ve Ebru ile... Seda üst kat komşumuz olmuştu. Tanışır tanışmaz iyi arkadaş olacağımızı hissetmiştim. Önce annesi ile tanışmıştım. Kızına yaşıt bir komşu bulduğu için sevinmişti. Sonra da onunla... Sınıf arkadaşı Ebru ile de onun vasıtası ile tanıştım. Sonra da üniversiteye başlayıncaya kadar en iyi arkadaşlarım oldular ve üç deli dolu kız olarak hep beraber olduk.

Üçümüzün aileleri de iyi anlaşmışlardı ve beraber Erdeğe tatile gittik bir yaz. İşte biz 16 yaşlarında üç deli güzel genç kız (en güzeli tabi ben :-P). Tüm yazlık kreasyonumuzu ve şehirde bıraktığımız aşk acılarını yanımıza alıp gitmiştik tatile. Sedacık aşk acısı yaşamaktaydı ve tüm yol huysuzlanıp durdu. Ama tatilin ilk günü herşey düzeldi. Çocukluk işte, kötü şeyleri unutmaya o kadar yatkındık ki...

Seda'nın babasının bir arkadaşı tüm katı bize bırakıp üst kattaki evlerine çıkmışlardı. Yani bize kiraya vermişlerdi o evi bir aylığına. Babalardan bir tek Ebrununki vardı. Sedanın babası da arada geliyordu işte...

O sene anneler sadece yemek yaptılar diyebilirim. Sabahları yapılan tostun sayısı belirsizdi. Ancak öğleden sonra denize gelen anneler yanlarında koca tepsi şekerpare getirirlerdi ve bunlar beş dakika içerisinde beş çocuk-genç tarafından silip süprülürdü... O sıra yapılan en büyük kavga pilavın sade mi, domatesli mi olacağı ve o yakışıklının kime baktığı idi (Sonradan hangimiz domatesli, hangimi sade pilav seviyorduk çok düşündük ama bir türlü bulamadık)

O tatilde komik birşey olmuştu, aslında amacım onu anlatmak size: Şimdi Seda'nın babasının da geldiği bir haftasonu motorla deniz gezisine çıkalım dedik, bir motor kiralayıp, çoluk çocuk bindik. Motorun sahibi bizi epey bir gezdirdi. Fakat para konusunda ufak bir sürtüşme yaşandı açık denizde. Biz tabi işin gırgırındayız, umurumuzda değil. Sonra adam bizi aldığı iskeleye değil de başka bir iskeleye bıraktı gitti. Biz sahile varabilmek için iskelede yürürken bir de ne görelim! İskele ile sahilin bağlantısı yok. Şöyle bir beş on metre (belki de daha çok) açıklık var, arada deniz var! Hain adam bizi eski bir iskeleye bırakmış gitmiş.

Saatler akşamüzeri, güneş batıyor ve eski iskele üzerinde 9-10 tip ne yapacağını şaşırmış bakınıyor! İşin kötüsü ise sahildekiler, kumsalada hala duran bazı kişiler de film izlermiş gibi bizi izliyor. Film de komedi tabi :-) Seda ile ben gülmeye başladık. Ama kendimizi durduramıyoruz, o derece gülüyoruz olayın absürtlüğüne. Ebru ise yeni yetme bir genç kız olarak sahildekilere rezil olduğu için somurtuyor ve büyüklere kızıyor. Büyükler ise gülmekle ağlamak arası ifadelerle şaşkınlık içerisindeler.

Hepimiz deniz sonrası banyo almış, şıkır şıkır giyinmiş ve akşama hazır olduğumuz için öyle yüzülüp çıkılacak bir durum da yok. Allahtan denizi çok sığ oranın. Sedanın babası paçalarını sıyırıp indi sonunda, hepimizi kucaklayıp sahile çıkarttı. Sahildekiler ve Seda ile ben gülme krizindeyiz. Hele Sedanın babası Ebrunun babasını (ki en yaşlıları o idi) kucakladığında hepimiz koptuk.

Tabi o güne kadar Erdeğin en güzel kızları ünvanı bizdeydi ama karizma feci çizildi. Allahtan epey uçta bir iskele idi orası...

Şimdi düşünüyorum da ne güzel günlerdi. Gülmek, hele kahkahalar ile gülebilmek ne muhteşemdi. Seda, Ebru: Özledim sizi kızlar yaaaa....