Fotografçıdan korkan kız ve gergin adam...

Şu dün bahsettiğim fotografların hikayesini anlatayım biraz... Eşim Allaha şükür uyumludur. Fakat fotograf çektirmeyi çok sevmez. Fotograflarda da hep dudaklarını filan büzer, kendini kasar, o nedenle çok iyi resim verdiği söylenemez.

Aslında ben de çok fotojenik değilimdir. Resim çektirmeyi çok sevmem. Hatta çocukluğumda annem dönem dönem beni süsler püsler, fotografçıya götütürürdü. Ben fotografçıdan çok korkardım ve hep ağlardım. Beni teskin etmeleri çok uzun sürerdi. Elime bir oyuncak verilir, komiklikler yapılır ve resmim çekilirdi. Ama çekilen bu resimlerde ben hiç gülmezdim ve gözlerim hep dolu dolu olurdu. Yani biraz önce ne kadar çok ağlamış olduğum görülürdü. Bunu bilen annemin de inatla benim resimlerimi neden çektirttiğini bilemiyorum. Ama kadın özeniyormuş işte. Bir de iki erkek çocuktan sonra beklenmedik bir kız onların çok hoşuna gitmiş ve bana ailecek ve tüm komşularla beraber özenirlerdi. Neyse, bunlar ayrı hikaye

Çocukluğumda beni sadece fotograf stüdyoları germezdi. Tüm fotografçılar gererdi. Mesela babamın bir iş yemeğinde fotografçı inatla beni çekmek istemiş, ben de anneme sarılmış çığlık çığlığa ağlıyorum, öyle çekmişler hainler! Aslında çok kalabalık ortamlarda yaşadığım için yabancılardan korkan bir çocuk değildim. Hatta doktorum Fazilet hanıma gitmeyi çok severdim. Doktora gidiyorum diye gerildiğimi hiç hatırlamıyorum. Çok tatlı bir kadındı...

Yani çocukken doktordan korkmayıp fotografçıdan korkan bir hatun olarak ben ve fotograf çekimlerinde gerginleşen eşim için hoş bir olay olmayabilirdi bu çekimler. Bir de bilirsiniz, düğün resimleri çok sıradan ve komiktir. Ne bileyim, sarılırsın, gülersin, sıkıcıdır, uzundur...

Bir süre önce gittik ünlü bir fotograf stğdyosuna. Sahibi ünlülerin fotografçısı diye geçer. Onun asistanı çekecek bizi tabi. Ne de olsa Sibel Can değiliz:-) Ama daha önce çektiklerine baktık, hoştu. Çiftlerin karakterine göre bir seğir izliyormuş çekimlerde. Biz de gün aldık.

Sabahtan gittik kuaföre, orada bir makyöz var, Avrupa dördüncüsü olmuştu o sene. Cidden çok çok başarılı. Harika bir makyaj yaptı. Kıyafetime çok uygundu. Sonra eve gidip giyindik... Aman benim adam bir yakışıklı oldu maşallah... Ben zaten süperim:-P

Neyse stüdyoya gittik, orada şansımıza tadilat vardı. Aynaya bile zor bakabiliyordum. Çekim yapan adam cidden insanları rahatlatıyor. Şimdi dedikodu olacak ama olayların gidişatını anlatabilmek için açıklamalıyım: Adam biraz, nasıl desem, nonoştu... Eşimi beğendi sanırım. Çünkü beni bıraktı adamın tek resimlerini çekiyor. Heyyy dedim, ben de varım. Bir de mesela benim nasıl poz vermem gerektiğini anlatmak için benim yerime geçiyor! Eşimle ikisi ilginç bir ikili oluşturdu. Gülesim geliyor, gülemiyor.

Adam alışkanlıktan bana gelin hanım diyor. Gelin hanım Petek Dinçöz gibi dedi. Hiç de alakamız yok bence ya... Damat da belli çapkın diyor. Haydaaaa, nereden anladı acaba. Ama çok eğlendik. Eşim, o fotograf makinaları karşısında gergin adam çok rahattı ve diyebilirim ki onun tek resimleri çok daha güzeldi. Kıskandım valla... Hatta bir koltukta resmi vardı, al bunu işyerinde arkana as dedi adam. Eşimi odasında masası başında hayal ettim, arkasında bu ihtişamlı resim:-) Çok komik bir görüntü olurdu bu:-P

İki saat boyunca güldük eğlendik, arada dans bilem ettik, poz vermeyi öğrendik, eşim bayağı havalara girdi. İyi oldu.

İşte böyle... Artık fotograf stüdyolarında ağlamıyorum:-)