Başım döndü ama!

Bu haftaya pazartesi sendromu ile başlamadığımı itiref etmeliyim. Sanırım hepiniz öylesiniz... Bu hafta yarım çalışacağız çünkü. Geçekten bu bana bir mutluluk ve sabır veriyor. Üstelik dershane de yok. Bu benim için çok iyi. Sana ne ki, çocuk sevinsin demeyin. Çocuğu dershaneye götür, getir, hocası ile görüş, veli seminerine git. Üç gündür dershaneden çıkmadım gibi birşey!

Şöyle anlatayım, hem de haftasonundan özet geçmiş olurum: Cuma günü evde izinliydim biliyorsunuz. Sabah erkenden aşkımı ve oğluşumu uğurlayıp işe koyuldum. Tam fırın sütlacı fırına koymuştum ve elektrik süpürgesi ile salon ve mutfak harici süpürdüm ki elektrikler gitti. Ben de süpürdüğüm yereri sildim ve banyo mutfağı temizledim. Oğluş okuldan geldiğinde hala ışıklar kesikti. Sütlaç mahvoldu zaten. Salon ve mutfağı süpürme ve silme işini ertesi güne bıraktım. Zira oğluşun dershane deneme sınavı vardı. Koştur koştur gittik. Dualar eşiliğinde onu bekledim yine. Aslında eve dönebilirdim ama oğluş orada beklememi uğur sayıyor. Sanırım bir nevi güç veriyor. Aslında ben de oturmuş oluyorum. Hem de veliler ile iki satır konuşuyorum

Veliler arasında OKS anneleri dizisindeki velilerin tipinde bir kadın vardı. Kızı geçen sınavda dershane beşincisi olmuş, bu kızına kızıyor puanı çok düşük, ben ona o kadar yanlış yapma dedim diye. Oradaki herkesin çocuğu daha düşük puan almış ama kimse öyle demiyor. Kızının odasında resim hatta fotograf bile tutmuyormuş dikkati dağılmasın diye. Evde kız çalışırken televizyonlar kapatılıyormuş, çıt çıkmıyormuş. Bunu yapan birkaç veli daha vardı. Ben doğru bulmuyorum. Hayat ona endeksli olamaz ki! Zaten kendi odası var Allah'a şükür.Neyse hanıma insanlar biraz tepki bile gösterdi bu kadar boğmayın çocuğu diye... O ara biraz gürültü yapmışız hocalardan biri bizi azarladı, çocuklar sınavda diye.

Cumartesi de koşturma ile geçti. Oğluşu götür, getir... Bir kolejin burs sınavına götürdüler dershane olarak. Ne zaman gelecekleri belli değil! Neyse ki oğlana cep telefonu vermiştim, çıkınca biz yoldayız diye aradı. Tam o sıra pirinci haşlamışım bırakıp çıktım aldım geldim. Akşam eşim süpriz yaparak bizi yemeğe götürdü. Annemi de aldık. Aslında arkadaşlardan bir çift de gelecekti ama çocukları hastalanmıştı sabahtan. Yemekten sonra pastam da orada beni bekliyordu. Kutladık işte:-) Yaşlandık bir yaş daha. Ağabeyim de beni aramış, aman sakın panik yapma diyor. Niye dedim, e yaşlanıyorsun dedi. Haydaaa, ben çok memnunum yaşımdan sen kendine bak dedim:-)

Pazar daha da beterdi. Veli semineri vardı. Seminer bitince oğlanı almaya sınıfa gittim, VIP sınavı var ona gidiyorum dedi panik içinde. Ben de o arada kuaföre gidip fön çektirdim. Dershaneye gittiğimde hala çıkmamışlardı. Eşim de geldi. Biraz müdfür bey ile konuştuk. Adam puanları için düşük diyor. İyi de en yüksek alanın notu ile arasında çok puan farkı yok. O zaman kimse çok iyi bir yer kazanamayacak dedim. Adam nedense ne demek istediğimi anlamadı veya anlamazlıktan geldiç. Neyse, o sıra oğluş sınavdan çıkmış, sınav sorularını arkadaşları ile kontrol ediyordu. Allahım anlatırken bile başım döndü. Allahtan oğluş sınav olayını seviyor. Yani ders yapmaktansa sınava girsin! İyi de öğrenmeden de olmazki sınav mınav!

Dün saat 10 gibi mesaim bitti, uzandım. Evin gürültüsü ancak o sıra kesildi. Bi soluklandım uyuyana dek...

İşte böyle...