Matematik profesörü mü olcam beaaa!

*Dün akşam matematik sınavı çalıştım:-) Yani çalıştık. Allah'a şükür oğluş ders çalışma modundaydı. Gerçi o habire test yapmak istedi ama yazılıya alışması için hocanın sorduğu türden sorular çözdürdüm. Yazmaya çizmeye üşenen oğlum sanal olarak çözmek istese de buna izin vermedim. İnşallah başarılı olur bir tanem. Allah yardımcısı olsun. Morale ikimizin de ihtiyacı var. Dua edin ne olur teyzeleri, ablaları:-)

* Bu akşam da matematik var. Bu da dershanenin konusu. Biliyorsunuz farklı tellerden çalıyorlar. Bir gün hastalık nedeni ile gitmediğinden o konunun başını kaçırmış, tabi birşey bilmiyor. Konu Yüzdeler, olasılık! Olasılığı biliyor eski senelerden ama yüzdeleri pek hatırlamıyor. Benim de en gıcık olduğum konuydu! Iyyykkk! Öğğğ!

* Dünkü yazdığım konu ile ilgili gelen yorumlarda oğluna düşüncesini sor denilmiş hep. Zaten bunu onunla konuşuyorum hep, ne istediğini, nasıl hissedeceğini. Dün bana iyi sınıftan ayrılırsa biraz üzüleceğini, çünkü herkesin iyi sınıftakilere saygı duyduğunu söyledi. Offf. Görüyorsunuz değil mi şu çocukların üzerindeki baskıyı. Çocuklar alt sınıflara düşmemek için baskı altına giriyorlar. Annem demişti zaten o sınıfa atlamasını hiç istemedim diye. Nedeni varmış. Ama dedim ki öbür sınıf da çok başarılı çünkü onun da altında bir sürü sınıf var. Üstelik hocalarını çok sevmiştin... Arkadaşların da var... Öyle canım, çok da üzülmem dedi. Ama ben biliyorum ki birşeyler kırılacak. Offf.

Annelik ne zor. Biraz konuşmak ikimize de iyi geldi. Aslında böyle şeyleri takmaması gerektiğini anlattım. Üstelik iyi sınıftakiler ile arasında seviye farkı yok da... Yoksa o sınıfa nasıl geçebilirdi. İyi notlar aldı dahakkıyla geçti. Hem fen gibi zor bir derste sıfır yanlış ve sıfır boş ile en iyi net çıkaran da oydu. Demek ki sen de iyisin dedim. Tek farkınız onlar çok hırslı ve düzenli çalışıyor... O da çalışıyor aslında hakkını yemeyelim. Son zamanlarda maşallah çok test çözüyor kendiliğinden. Belki de oturur zamanla...

Sonuç olarak şu an sınıf değiştirmiyoruz. Cuma günkü sınavdan sonra zaten yeni yerleştirme olacak ve doğal akış ne ise ona uyacağız. Sonuç ne olursa olsun ona destek olacağım ve bunu da atlatacağız... Allah yardımcımız olsun...

* Kızlar biliyorum sıktım ben! Biraz katlanacaksınız artık. Hani yedi yıl kadar. Çocuk üniversite sınavını kazansın ders konuşmayacağım söz:-) Geçen eşim bu ders zımbırtılarını gözlemleyip bu daha ne kadar sürecek diye sordu yazık. Dedim ki üç yıl anadolu lisesi sınavı, dört yıl lise ve dolayısı ile üniversite... Çüş dedi! E üniversiteye de miz biz çalıştıracağız dedi ki haklıdır.

* Bunun dışında pek bişi yapmıyorum. Annem dün bizim evde yemek yapmış, mutfağın tüm düzeni değişmiş. Sonrasında o kadar yoruldum ki. Sağolsun, ama mutfağım konusunda çok titizim, bunu biliyor da... Tezgahın pırıl pırıl olması lazım her daim! Alınan şey alındığı yere konmalı... Elde yıkanması gerekli şeyler bile çok düzenli tutulmalı. Ne bileyim kılım işte! Kendime yapıyorum biliyorum. Muslukta su damlası izi olsa ne olur, olmasa ne olur. Ama ben takıyorum işte...

*Dün oğlan uyuduktan sonra biraz Var mısın yok musunu izledik... Bu sıralar popüler olan o sanırım. Çok birşey vermiyor, ama hangi program veriyor ki sanki... Dün National G. havamda da değildim o kadar matematik yüklemesinden sonra... Basit, laylaylom bir program kötü gelmedi.

*Aşkım da ilk evliliğinden olan oğlu ile ilgili biraz üzüldü dün. MSN de babasına abuk sabuk şeyler yazmış. Koca çocuk oldu (18 yaşında) Hala bir sürü şeyi problem yapıyor. Boşanmak çocukları çok etkiliyor ve onun için çok üzülüyorum ama artık bazı şeyleri kabul edip yaşamaya bakmalı... Ben de çok küçükken babamı kaybettim, düşünün babamı istesem de hiç göremiyordum. O nedenle babası annesi ayrı çocukların bu durumlarını hep şımarıklık olarak görürdüm. Derdim ki, keşke annem babam ayrı olsaydı da babam yaşasaydı, hiç olmazsa onu görürdüm, bilirdim ki O var, bilirdim ki onunla akşam yemeği yiyebileceğim istersem, gezebnileceğim... Biliyorum boşanma çok yıpratıcı bir olay ama kavga dolu, hastalıklı, bağırış çağrışlı, aşağılama dolu sözler ile yaşanan bir evlilikte çocuklar tam psikopat oluyor. Öyle bir ortamda olmayı kim ister ki! Bu konuda sizden başka yorumlar gelebilir ama benim çok katı ve kesin bir görüşüm var bu konuda...

Onu da çok iyi anlıyorum yıllardır. İstediği zaman gelip bizde yaşayabiliyor, onu hep çağırıyorum. Zaten babaannesine de söylüyormuş iyi bir kadın, onu seviyorum diyormuş. Geldiği zaman gerçek bir aile gibi hissetsin istiyorum. Ama O da bazen oğluşu kıskanıyor olabilir... Annesi de bunaltıyor. Bu çocuk 6 yaşından 15 yaşına kadar dayak yiyen bir çocuk, düşünün... Bir de duygu sömürüsü eklenince onun da bize karşı kafası karışıyor. Bazen sevilmediğini düşünebiliyor... Ne yapacağımı şaşırdım ama bana karşı çok iyi, bir derdimiz yok Allah'a şükür....

Bu arada sobelenmişim, ne güzel! Ama o da yarına artık:-)