Mutluluğun Resmini Yapabilir misiniz?

Şu yandaki resim yıllar önce bir mail zinciri sonrası bana da yollanmıştı. Bu sanatsallıkla ilgisi olmayan ama şirin resim ile çizerimiz aslında zor bir şeyi, "Mutluluğun resmini çizmeyi" becerebilmişti... Bilgisayarımda sakladığım bu resme ara sıra bakar ve tüm olusuz, kötü şartlara rağmen tek bir yatakta mutluluk içinde yatan anne- baba ve çocuklara bakarım. Biz sıcak evlerimizde, güzel, geniş yataklarımızda günün stresi yüzünden uyuyamazken onlar kimbilir kaçıncı rüyalarını görüyorlardır diye düşünürüm. Bu bana güç ve iyimserlik de verir. Ayrıca çocukluğumda anne- babamın yatağına girebilme ayrıcalığı yaşadığım günler aklıma gelir. Ne sevinirdim beni yataklarına kabul ettiklerinde, hele soğuk bir kış gecesi anneye sarılmak ne güzeldir... Benim oğluşumda bayılır buna ama koca adam oldu artık.

Bir de hastanelere gittiğim zaman halime şükrederim. Aslında en önemli şeyin yürüyebiliyor, koşabiliyor, nefes alabiliyor, çalışabiliyor olmamız olduğunu düşünürüm.

Keşke hep iyimser olabilsek, keşke bizden kötü durumda olan insanları görüp halimize şükretsek; işyerindeki sıkıntılar, para ve iktidar kavgaları, kayınvalide- gelin çekişmeleri, o şöyle demiş, bu böyle etmiş meseleleri ruh sağlığımızı ve dolayısı ile beden sağlığımızı bozmasa. Hayat hep güzel geçse, nefes alsak...

Hayat hep pembe olsa?

Aslında bizim de elimizde değil mi? En azından buna çabalayabilirz.

*Bunları gezindiğim bloglardaki siyahlar içinde gördüğüm arkadaşlar için yazdım. Umarım hepsi renklenir:-)

Renkli günler...