Haydi Kızlar Biraz Nostalji Yapalım:-)

Çocukluğumun Çizgi Filmleri:

CASPER- SEVİMLİ HAYALET: Çocukluğuma ait anımsıyabildiğim en eski çizgi film sanırım o... Sevgili Casper. Ne sevimli hayaletti. İyi niyetliydi, şirindi, yardımseverdi, annem sanırım onun cici çocukluğundan bahsedip beni usluluğa yönlendirmeye çalışmıştır. Casperli bir yap-bozum da vardı ve onu çok severdim. Sonra bir gün bu çizgi filmi yayından kaldırdılar, uzuuun bir süre onu hiç izleyemedim, onu özlerdim. Yap-bozum da kayboldu. Yıllar sonra ben üniversiteye başlarken dolabın epey üst taraflarından bir yerlerden çıktı. Ben annemden şüpheleniyorum:-) Hayır kötü niyetle yapmamıştır ama ortalığı toplama adına böyle bir yerlere tıkma huyu vardır. Sonra da unutur. Bunu hep ve hala yapar. Neyse, çocukluğuma ait birşey bulmak beni çok mutlu etmişti, ama artık çizgi kahramanlar bana epey uzaktı.

TOM VE JERRY: Yaramaz hayvanlar... Ben hep Tom'a yani bizdeki adı ile Tırmık'a üzülürdüm. O da o kadar hain olmasaymış. Bir de iki fareli bölümler vardı (Bıcırla Gıcır mı ne) onlara da bayılırdım. Babam hain Tırmık olur, biz de annemle yaramaz fareler olurduk. Beni mutlu etmek için ne hallere girerlerdi onlar da:-)

PEMBE PANTER: Aslında 60'lı yıllarda bir filmin (Peter Sellers ve muhteşem film zinciri) müziği için yaratılmış bizim pembe. Ama o kadar sevilmiş ki çizgi film olmuş ve hala seviliyor. Onu unuttuğunuzu hiç sanmam. Zavallı dedektifi çıldırtan, iyimser, saf, biraz meraklı Pembe Panter... Pembe Panter anahtarlığım vardı İngiltere'den gelmiş. Ama ilginç bir şekilde kavuniçiydi! Ama yine de çok severdim. Yine o da saklanmamış fekat annem tarafından atılmıştı. (Bir de atma huyumuz vardır! Bir şeye bir aydan fazla dokunmazsanız o şey atılır. Ne olduğu önemli değildir, bir kot da olabilir, günlüğünüz de, kolyeniz de) Pembe panteri hala izlerim bir kanalda buldukça...

TEMEL REİS: Sevgili Popeye'ım benim... Güçlü erkekim:-) Safinaz gibi çirkin, çöp bacaklı ve aşırı sıska bir kadın için kavga eden iki erkeğin kavgaları ve ıspanağı güç ilacı olarak kullanması ne hoştu... Ispanağa beni özendirdi o çizgi film... Bence çocuklar üzerinde bu açıdan etkiliydi. Yıllar sonra ıspanağın o kadar da yararlı olmadığı haberi Temel Reisin resmi eşliğinde verilmişti gazetelerde. Ama hayırdı, olamazdı... Ispanak faydalıydı... Hala sever, hatta bayılırım. Temel Reis'i de hala izler, hala zevk alırım.

TAŞ DEVRİ: Sanırım cumartesi günleri verirlerdi,nedense hafta içi gibi hiç gelmiyor. Hayatım boyunca hep sevdim bu iki ailenin taş devrindeki hikayesini. Onların oyuncağı andıran ev ve arabaları, eski dönemde bile sahip oldukları konfor ve teknoloji, yedikleri devasa yumurtalar, obur Fredin koca pirzolaları beni çok eğlendirirdi. Sadece kadınlar neden hep aynı kıyafeti giyer, aynı kolyeyi takar onu merak ederdim. Televizyon renklenince bir de ruj renklerinin hep aynı olduğunu gördüm:-) Sonuç olarak onlara bayılırdım. Taa ki çocukları olana kadar. Bambam ile Çakıl... Bence Taşdevrinin bozulmuşluğu o andan itibaren başlar. Hele çok daha sonraları abuk sabuk karakterler ile yeni nesile daha uygun bir hale getirildi. Ne bileyim, tabi yeni nesil bizim gibi barışçı, saf, sakince çocuklar değil ki,onlara herşey ayak uydurmak zorunda... Eski bölümlerini hala severim. Filminde bir tat bulduğumu söyleyemem. Ama karakterler feci oturmuş. Hepsi o kadar benzemiş ki çizgi filmdekilere.

JETGİLLER: Uzayın tatlı ailesi. Ne güzel hayatı kolaylaştıran buluşlar vardı o çizgi filmde. Mesela koca uzay arabası işe gelnce bir çantaya dönüşebiliyordu. Robot hizmetçileri ne tatlıydı... Aslında tipik bir Amerika ailesiydi. Tıpkı Taşdevrindekiler gibi. Severdik...

HEIDI: Heidii... hayyyyyyyyyyydiii... deine welt sind die bergeee
heidiii haydiiii.... Bu şarkıyı hatırlar mısınız? Heidi'nin başlangıç müziği. Sanırım yıl 1976 veya 77. O zamanlar TV beş gibi açılırdı.Kısa bir haber mi olurdu ne. Sonra her gün bir çizgi film olurdu. Benim ennnnn sevdiğim Heidi idi... Onun olduğu saatler nefesler tutulur, başka hiçbir şey ile ilgilenilmezdi. Annem o sıra mutfakta harıl harıl yemek hazırlar ve babamı beklerdi. Babam çizgi filmler biter bitmez gelirdi ve sofraya oturulurdu. Heidi'nin dağdaki hayatını Şehirde Klara ile geçirdiği hayattan çok daha fazla severdim. Dağlardaki yaşam çok sıcak gelirdi bana, çatı katındaki yumuşak yataklı odası, onun yuvarlak penceresi, kuzinede yanan ateş, ayak çıplak koşup oynadığı çimenler, dağlar, kuzular, o şirin dağ evi... ve o ateşte dedesinin hazırladığı kızarmış peyniri üzerine koyduğu köy ekmekleri... O ekmekler ne iştahımı açardı. Arada aklıma gelir o ekmeklerden isterdim, annem meşur elektrikli mini fırınında benzerini yapardı. Onun yediklerinin daha lezzetli olacağını tahmin ederdim... Hep ayak çıplaktı, hiç üşümez mi diye düşünürdüm. Annemin her mevsim evde zorla giydirdiği çorap ve terlikler aklıma gelirdi. Kış oldu mu ayağına birşey geçirir, üstüne bir pelerin alırdı o kadar. Ama ne sağlıklıydı, yanakları kan gibi:-)

Bir de Heidi dergisi çıkmıştı. Her sayısını aldırır, tek bir kelime kalmayacak şekilde hatmederdim. Bademcik ameliyatı olduğumda nedense bir gün hastanede kalmıştım da annemin aldığı yeni Heidi dergisi beni tüm gece oyalamıştı. Eski sayılarını da yanımızda getirmiştik:-)

MARCO: Yine saat 5 çizgi filmlerinden... İtalyan Marco'nun annesini koca ülkede arama hikayesi ve başından geçen ilginç maceralar. Bir de minik maymunu mu vardı ne. Çok olgun ve iyi bir çocuk gibi gelirdi. Hani güvenilecek tiplerden:-)

SİNBAD: O da haftaiçi beşte izlediklerimdendi. Kargasının gıcık sesi, kendinin de şımarık hareketleri nedeniyle o dönem çizgi filmleri arasında en sevmediğimdi. Dolayısı ile onun olduğu günlerin favorim olmadığını anlarsınız... Ama yine de geçen yıl haftasınu sabahları o bölümleri verdiklerinde oturup izlemiş, o günleri yadetmiştim.

ARI MAYA: Ne severdim arıcığı... Biraz saf birşeydi ama hayatı yeni öğrenen bir arı olduğu içindi bu sanırım. Arı Mayayı izlerken büyük dedemin öldüğünü öğrenmiştik, annem ağlamıştı. Çok küçük olmama rağmen bunu hatırlıyor olmam çok ilginç. Sonra cicianneme indirmişlerdi beni, orada izlemeye devam etmiştim. Çocukluk işte... Bu ara hatırlayan var mı? Arı Maya erkek miydi, kız mıydı?

VİKİNGLER: Yine favorilerimden biri. Minik Viking Viki'nin babası ve tayfası ile beraber yaşadıkları. Köyün tüm erkekleri, savaşa, ganimet toplamaya çıkar, anneler ve çocuklar köyde kalır. Peki hap kadar Viki'nin orada işi ne? Ama O olmasa bu bizim şapşal ViKingler hep yenilirlerdi. Neyseki çocuk akıllıydı. Burnunu kaşır, sorunun çözümünü bulurdu. Ayrıca o gerçekte vahşi olan Vikingleri bu kadar sevimli yapıp çocuklara sevdiren ırkı tebrik ediyorum...

KUMKUM: 8 yaşımın yazında yazlıkta sırf bunu izlemek için içeri girerdim. Arkadaşlar toplanıp izlerdik. Ne şişko bir annesi, ama yakışıklı bir babası vardı. Bunlar kızılderili kabilesi miydi neydi... Arkadaşımın annesi ona Kumkum diye seslenirdi, kadın da oradaki anneyi biraz andırırdı. Biz de kıkırdardık hain çocuklar olarak...

ŞEKER KIZ CANDY: Her kız çocuğunun hayali onun gibi şeker bir kız olmaktı. Sarı saçlarıyla ne tatlıydı. Onun izlerken biraz büyümüştüm, 80'lerdeydi sanırım... Aşk maceralarını ilgiyle izlerdik. Candy çıkartmaları, etiketleri vs. alırdık. Bugün şu Barbie çılgınlığı neyse, o zaman da Candy oydu... Ayy ben zaten ne kokoş bir kızdım.

VOLTRON: Voltran, Voltran, Voltran... Eeee sonra ne oluyordu? Ne bileyim garip bir robot oluşuyordu. Off sıkıcıydı, erkeklere göreydi ve zaten ben büyümüştüm. Ortaokulda oldukça iri bir çocuk vardı, takma adı voltrandı ve onu gören Voltran, Voltran, Voltran derdi. Ne geyik... Zaten günümüzün vurdulu kırdılı, vahşi, savaşlı, bana göre anlaşılmaz çizgi film çılgınlığı bu Voltran denilen şey ile başladı! Geçiniz...

UÇAN KAZ MORTON: Orta okulda olmama rağmen izlerdim, çok mu severdim? Hayır. Yine şu kazın sesi beni gıcık ederdi. Yokluktan izliyordum, unutmayın o zamanda tek kanal vardı hala...

Hepsi (Voltran bile) ne tatlı, ne neşeli, ne iyi niyetli, ne barışçıl ve ne kadar sıkmadan ders veren filmlerdi onlar... Şimdi televizyona bakıyorum, bana birşey ifade etmeyen saldırgan ve ürkütücü, hiç birşey vermeyen boş çizgi filmler görüyorum. Oğlum da dahil çocuklar onları seviyor. Bizim o masum çizgifilmleri izleseler sıkılırlar belki... Yurtdışına gittiğimde TV kanallarını gözlemliyorum. Kesinlikle ya bu eski çizgileri veriyorlar hala, ya da benzeri şeyleri. Bizimki tipinde programlar yok... Doğrusu da bu bence. Çocuğa ne verirsen onu alır...

Arkadaşlar ümit ederim sizi, özellikle de benim jenerasyonumdakileri azıcık eskiye götürebildim, hafifçe tebessüm ettirebildim. Unuttuğum varsa lütfen hatırlatın, onu da listeye alayım. Bizden sonraki jenerasyonlar da kendi döneminin unutulmazlarını bildirebilirler. Onları da tanıyalım.

Bu arada, sizin favoriniz hangisiydi?