İYİ Kİ DOĞDUM MİNİK BEBEĞİM...

Tam on yıl önce bugündü... Ameliyattan çıkıp da kendime gelmeye başladığımda hala ameliyathanedeydim. Onun nasıl olduğunu sormak istiyor ama beceremiyordum, ağızımdan tek kelime dökülemiyordu. Odadakiler o kadar ilgisiz konular ile ilgili konuşuyorlardı ki! Neden onun iyi olup olmadığını söylemiyordu kimse? Neden benimle ilgilenmiyorlardı? Onlara o kadar kızmıştım ki! Narkozcum -ki benim ameliyata girerken başımda dua okuyarak bana moral verdiği ve ağlamamı kestiği için aslında ona minnettar olmalıydım- yanıma geldiğinde konuşabildim ama onun nasıl olduğunu sormak yerine demin onunla, nasıl olduğu ile ilgili değil de çok başka konularda diğer doktorlar ile kaynattığı için "ben sizinle konuşumuyorum" demiştim!(Ben hatırlamıyorum, sonradan kendi takıldı bana bu konu ile ilgili) Koridorda beni odama götürürlerken biraz daha kendime gelmiş ve çenem açılmıştı. Yolda kimi bulsam elinden tutup O nasıl? diye soruyordum ama cevap alamıyordum. Büyük ihtimal kimi sorduğumdan habersiz insanlara rastgeliyordum. En sonunda teyzemi buldum ve yardımıma koştu, O çok iyi, çok sağlıklı dedi...

Ağrım vardı, ancak annem elimi sıkı sıkı tutarken ağrım hafifliyordu ama çok umurumda değildi, O iyiydi ya! Biran önce getirselerdi ne olurdu? Birazdan bir cosku sesi doldu odaya, Onu getirmişlerdi. Odadaki herkes başına toplaşmış Onun ne kadar güzel olduğunu, kime benzediğini filan konuşuyordu. Onu insan kalabalığı arasından görmeye çalışıyordum ama görüşüm de çok düzelmemişti, hani filmlerde olur ya çift görüyordum:-) Arada pembe beyaz bir kafa görüyordum ama yanıma getirsinler istiyordum. Akrabaların beni düşündüğü yoktu, annemin bile! En sonunda hayırsever bir hemşire onu insan kalabalığından çekip aldı ve benim kollarıma bıraktı. Aman Allahım, bu minik şey hayatımda gördüğüm en güzel, en tatlı, en harika kokan bebekti ve O BENİMDİ! Benim bebeğimdi. O anı tarif etmek imkansız, edebiyatta üst noktaya gelmiş bir yazar bile bu anı tarif edemez. Çünkü o an sadece hissedilir. Onu temizlemişler, çok güzel giydirip süslemişler ve bebek kolonyası ile inanılmaz çekici bir kokuya boğmuşlar. Ne kadar güzel cildi var... O minik yanağına bir öpücük kondurdum. Ne güzel kokuyordu bebek bebek... Burnu minicik ve kalkıktı, elleri miniminnacıktı, cildi pembe beyazdı, gözler bebek mavisi, saçlar, daha doğrusu incecik tüyler sapsarıydı. Yanımda çok tutmadılar hain ve katı hemşireler, aldılar yanımdan, bir daha öp oğlunu dedi bir tanesi, yine öptüm ve yanımda olmadığı her an o öpücüğü ve onu hayal ettim.

Canım oğlum 11 yaşına giriyor. Koca adam oldu maşallah. Allah Onu benden ayırmasın... Onu çok seviyorum. O büyüdükçe, kişiliği geliştikçe, O beni, ben Onu tanıdıkça birbirimizi daha çok sevdik. Sadece ana oğul değil, iki iyi arkadaş da olduk.

İyi ki doğdum meleğim. Nice nice sağlıklı ve mutlu yıllar diliyorum sana. Sen hep benim minicik bebeğim olacaksın canım oğlum. DOĞUM GÜNÜN KUTLU OLSUN...