Birbirini sevenlerin günü...

İnsanları tüketici manyağı yapan özel günlerden aslında çok hoşlandığımı söyleyemem. Buna anneler ve babalar günü de dahildir. Fakat sonuçta anne olduktan sonra sıcak ve içten bir kucaklamanın ne kadar güzel olduğunu ve beklendiğini farkettim. Bu nedenle anneler gününe sıcak bakabiliyorum. Sonuçta annelerimize bu gün vasıtası ile birşeyler alabiliyoruz, ihtiyaçlarını bildiğimiz için de en doğru hediyeyi canım annemize verebiliyoruz.

Sevgililer günü ise sanırım 10 yıldır filan revaçta... Bu günü çok abartılı bulduğumu söylemeden geçemeyeceğim! Yani o abartılı hediye merakı, o gün için yapılan plan ve programlar bana biraz zorlama geliyor ve zorlandığımda hiç birşey yapmak istemem! Aslında alışveriş merkezlerindeki o yoğun kırmızı ve kalp teması insanı hoşnut etmiyor değil... Bugün hala izninde olan eşim öğlen yemeğe geldi ve sevgililer günü ön hediyesi olarak (yani devamı hediye olduğunu ima etti) içi tamamen kırmızı minik kalpler ile dolu bir vazo verdi! İnanın çok cici, çok şeker ve bu hediye insanı içten gülümsetecek cinsten... Yani böyle şirin bir şeye nasıl karşı olabilirim ki!

Yalnız hediye konusunda şu son zamanlardaki reklamlarda vurgulanan pırlanta, altın, tek taş olayına gıcık oluyorum. Hani bir kuyumcu (evet ben kuyumcu diyorum) reklamı var, sevgilisi harika güller vermiş kadına, kadın beni şukadarcık sev yeter diyor ve sürekli vitrine bakıyor. O ne gıcık şey, o ne maddiyatçı bir ilişki! Ben çocukken anneme dahi sokakta oyuncak filan tutturamazdım, canım çılgın gibi istese bile! Evliliğimde de böyle oldu, maddi hiç bir beklentim olmamıştır. Tek taş filan zaten sevmem, takı takmam, taktığım şeylerin hep özel manevi anısı vardır ki evlilik yüzüğüm kutsaldır. Onun yanında eşimin hediyesi sade bir yüzük vardır. Diğer elimde ise babaannemden kalma antika bir yüzük, onun anısına... Ayrıca canım çok isterse de Allah'a şükür kendim alırım, tek taşımı (olsa) kendim aldım diyenlerdenim sanırım.

Gerçi şu da var, adamın canı ister(veya kadın), maddi yük de değildir alır tabi ne isterse ama öyle bu güzel günü maddiyatçılık yapmadan kutlayalım lütfen...

Aslında ben de az değilim. Aşkımdan hediye beklemiyor sayılmam:-) O biliyor zaten ne istediğimi. Hala inatla takı makı alayım dese de sakın haaaaa, ama çok istersen başka bir ihtiyacım olabilir diyorum:-) Amaaaannnn maksat ihtiyacımız olan birşey alınsın, yoksa valla istemem birşey:-) Bu ne perhiz, bu ne lahana turşusu!

Bir de özel günlere şu anlamda gıcığım: Annesi olmayan kişiler anneler gününde üzülmezler mi? Mesela ben yıllarca babalar gününden nefret ettim. Yıllarca dedeme çiçek alıp gittim ama içim hep acıdı. Özel günlerde o özel kişiye sahip olamayanlar için hoş olmasa gerek.

Sevgilisi olmayan arkadaşlarımın kısa sürede beyaz atlı prenslerine kavuşmasını diliyorum. Aşkları yanında olanların ise sevgililer gününü kutluyorum... Özellikle de aşkıma sevgilerimi yolluyorum ve saatlerce uğraştan sonra yaptığım bu pastayı:-) (Cidden kendim yapmayı isterdim aşkım, seni seviyorum)

Bu arada sizlerin planları nedir bu gün için? Neler yapacaksınız? Hediyeler hazır mı? Biz evdeyiz, dışarı çıkasım yok zorlama olacağı için. Evde İtalyan gecesi yapmayı planlıyorum. Güzel domates soslu bir makarna, zeytinezmesi eşliğinde otlu zeytinyağı, çeşitli ekmekler, hellim peyniri ve peynir tabağı. Bir de güzel bir kırmızı şarabım var:-)