Yine geldik buraya...

Nerden başlasam, nasıl anlatsam? Üç gün hemencecik bitiverdi. Cuma evdeydim biliyorsunuz. Nasıl yoruldum... Evde olmak daha yorucuymuş, çünkü evde olunca bir türlü oturmuyorum. Hani şu yapılacaklar listesi vardı ya... Bir süper kadın olmamama rağmen çoğunu bitirdim. Sabah oğluşu ve eşimi yolcu ettikten sonra üşendim, kendime kahvaltı yapmadım. Meyve yiyerek sağlıklı bir güne başlangıç yaptım. Sonra kahvemi içtim tabi, TV de dedikodu programları eşliğinde. Sonra temizliğe giriştim. Toz alma, süpürge, evin derlenip toplanması, yer silme ve banyoların temizlenmesi şeklinde bir temizlikti bu...

Tam evi süpürürken aklıma o günün 15 Haziran, yani annişin doğum günü olduğu aklıma geldi... Nasıl oldu bilmiyorum, aklımdan uçmuş. Babalar günü için de aynı şey olmuştu. Blog arkadaşlarımdan birinin yazısından aklıma geldi (Huysuz ve tatlıdan...) Neden bu tarihler ile küslüğüm bu sıralar?

Neyse, tarihe çok takılmadan işe giriştim. Kolay olanı bir pasta ısmarlamaktı. Ama ben zorunu seçtim ve annemin de sevdiği tiramisu pasta yaptım. Aslında Cumartesi için yapacaktım ama cumartesi günü geleceğini tahmin ettiğim kişi haftaya gelecekmiş zaten… Temizlik arasında hazır pasta tabanı kullanarak ve yeni denediğim krema tarifi ile bir pasta yaptım. Çok güzel oldu. Krema biraz artınca evdeki kedi dilleri ile de küçük bir pasta yapıverdim.

Annem gelmeye yakın, yer silerkene aklıma bloğuma annem için yazı yazmak geldi. Aptal internet feci yavaştı! Hani acelen olunca her şey sarpa sarar ya! Aslında güzel ve uzun bir yazı yazmak isterdim tahmin edeceğiniz gibi ama zaman yoktu. Tam son cümleyi yazdım zil çaldı!

Annem süslenip püslenip bana gelmişti. Beni temizlikçi kadın kılığında görünce sen daha hazır değil misin diye azarladı. Zira oğluşun okuluna, karne törenine gidecektik. Hava leş gibi nemliydi ve ben ter içindeydim. Anneme ben hazırlanırken okuması için bloğumu açtım, okudu ve teşekkür etti. Offf, uzun anlamlı bir yazı yazamadım ya!

İki dakikalık bir duş, 30 saniyelik kıyafet seçimi, ter içinde pembe tonlarında bir makyaj, çanta ayarlama derken dışarı attık kendimizi. Oğluş karnesini almış, zıp zıp zıplamaktaydı. Hepsi pekiyi, güzel bir karne almış maşallah. Hemen arkadaşları yetiştirdiler o daha beni görmedenJ

Öğretmenimizle vedalaştık, çocukların karnelerine baktık, İngilizce hocası ile konuştuk filan… Sonra tören de olmadı, herkes gitmeye başlayınca biz de eve döndük. Eve gelince hemen çayı koydum. Pastaneden su böreği getirtmiştim, hani bir dilimi 1000 kalori olan börekten! Afiyetle yedik, sonra pastamızıkestik. Mum söndürdük güzel dileklerle, resim çektik biraz… Güzeldi işte…

Cumartesi babamıza hediye aldık. Kadıköy’e, yani şehre inmişken bir sürü şey de aldık. Eşimle ben alışverişte kendimizi kaybediyoruz. Alınanlar: Babaya güzel bir hediye, yıllardır kırmızı ayakkabı hayali kuran (fakat eşi tarafından hep sabote edilen) anneye kırmızı babet ayakkabı, oğlanlara ve eşime güzel mayolar, büyük oğlana Adidas eşortman (çok şıktı, bayıldım), minikime Ronaldo forması, pijama, anneme saç boyası, kendime hiç aklımda yokken çok tatlı bir pembe dudak parlatıcısı, eve dekoratif amaçlı yapmayı düşündüğüm battaniye için rengarenk yünler (yazlık merak etmeyin), eşimin yeğenine karne hediyesi Nike Tshirt, plaj havluları, çoraplar vs vs vs…
Pazar günü büyük oğlan da geldi, koşturma yemek telaşı, battaniyeye başlama, azıcık güneşlenme, alışverişe gitme şeklinde geçti… Oturduğumda saat ondu! Ne yoruldum bu haftasonu da! Ama tatlı yorgunluklar…

İyi haftalar diliyorum…