Balıklar hep yaşasın...

Sıcak bir İstanbul sabahından merhaba. Bugünün bu kadar sıcak olacağı dün bizim evde tüm camların açık olduğu halde ortada ceryan olmaması, kapıların çat pat diye yürek hoplatıcı bir şekilde çarpmamasından belli idi. Düne vegenel hayatıma bir göz atalım hadi:

* Valla bugünlerde çok şımarasım geliyor. Eşime şımarıveriyorum.Zira başka şımaracak kişi yok. Wish'e biraz şımarıyorum bir de... Annem arkadaşında zira. Eşime şımarıp sırnaşıyorum. Oğluş olsa ona da şımarırdım.

* Dün güzel bir akşam yemeği, sıcak ve rüzgarsız bir hava ve yıkanmamış bir balkon eşiliğinde akşamdan keyif aldım. Bolkonun temiz olmaması benim bu keyfimi bozmadı düşünün. Eşim mangal yapar gibi dumansız ızgara başında mamaları pişirirken ben de ortamdan huzur kopardım.

* İki kat aşağıdaki komşumuz biraz rahatsızlanmış, yeni haberimiz oldu. Dün akşam ancak dokuz buçukta toparlanıp onlara gittik. Adam iyiydi neyse ki... Maksat muhabet sonuçta. Aslında yarım saatte kalkacaktık ama söz sözü açtı epey bir oturduk. Bir de geleceğpiz diye akşam akşam kek filan yapmış kadın. Yemeden olmaz tabi.

* Sonracıma TV izleyelim dedik yatarken ama ben uyumuşum. Tam Yaşar Nuri Öztürk'e telefon bağlantısı yapacaktı kalal bilmem ne! Ama reklamlara girince uyuyakalmışım. Konuşulanları eşim sabah anlattı. Şok oldum şok! Yaşar Nuri beye inanırım ben. Livaneliyi çok sevmesem de ona da inanırım... Vayyy

* Burada benim departmanda çok sevdiğim genç bir kız var, yeşil rugan ayakkabı almış Nine Westten, bayıldım. Alışveriş aşkım depreşti...

* İnsanın kızı olması da bir başka canım... Dün akşam gittiğimiz komşumun 9 yaşındaki kızı çay servisinde sehpaları dizdi, tabak, peçeteleri getirdi, annesine bir yardımcı oldu, bayıldım. Bir kız bebeb isteğim depreşti. İlaç biter bitme zyapmaya karar verdim. Komşum da beni çok yüreklendirdi.

* Sabah yolda 3 araba birbirine girmiş. Allahım koru bizi! Ne trafik vardı! O arada biz de eşimle beyin fırtınası yapmak sureti ile memleketi kurtardık.

* Bu sıcak günlerde bizim akıllı yönetim havuzu kapatmış. Kenarları elden geçiriyorlarmış. Mayısta aklınız neredeydi! İşte tipik bir yönetim!

* Haftasonu bir olsa... Ama hayırlısı ile olsun.

* Bugün de makyaj yapmayarak rekor kırdım.

* Dün annem ile konuştum. Bu akşam üzeri Sultanahmet'e, babamın muhitine gideceklermiş. Çok kıskandım. Çok severim ben orayı. Ne zama gitsem kendimi bir yabancı gibi seyahatte hissederim, rahat rahat gezerim. Akşamları da çok güzel olur. Bir de Kapalıçarşı'ya gitmeyi severim. Kuyumcu kuyumcu gezmeyi dermişim:-)

Bir de aklıma bir çocukluk anım geldi dün akşam. Ama hain bir çocukluk anısı. Şimdi efendim ben minimini bir çocukken çok güzel bir akvaryumumuz vardı. İçinde harika Afrika lepistesleri, suluboya diye tabir ettiğim lepistes türleri, melek balıkları, kılıç balıkları, zebralar vs ile çok renkli, güzel ve bakımlı bir akvaryumdu. Bu camdan güzellik misafir geldiği günler haricinde girmemiz yasak olan misafir odasında bulunmaktaydı. Bu güzelliği izlemek için annemden izin alır ve odaya girerdik. Ama çok sık olamazdı tabi. Bir de yem vermeye girerdik ki onların yeme atlamalarına bayılırdım.

Neyse, yine annemden habersiz oraya gittiğim bir gün, ağabeyim de yok, beni şeytan dürttü. Uhuyu suya döksem ne olur diye düşündüm. Aslında hayvanlar ile bir bağ kurmuyordum o an, sadece uhunun su içerisinde izleyeceği yol ve alacağı biçimi merak etmiştim. Uhudan bir miktar sıktım. Bu salak balıklar elimi görünce yem verdiğimi sandılar ve uhunun başına toplaştılar! Ağızları uhuya yapışmaz mı! Hepsi çırpınıyor ve kurtulmaya çalışıyorlardı. Benim nasıl bir hal alacağını merak ettiğim uhu suyun üzerine yayılmış ve daha geniş bir alanda daha da çok balık toplamıştı. Önce koşan lepistesler en kötü durumda olanlardı! Aceleleri ve kıvraklıkları onlara hayırlı gelmedi o sefer.

Ben nasıl panik oldum tahmin edersiniz. Çıldırdım. Annemi de çağıramıyorum... O an bir cesaretle elimi suya sokup katılaşmış olan uhuyu topladım. Neyse ki balıkların ağızlarından ayrılıp elime geldi. Balıklar da epey yan yan yüzdükten sonra kendilerine geldiler. Tüm gece gelip gidip onları kontrol ettim, ölmediler Allah'a şükür. Ama neler yaşadım üzüntüden.

Valla kötü bir niyetim yoktu. Çocuk çocuk deney yaptım minik beynimle. Zavallı balıklar çok korktular. Onlar da o kadar obur olmasalardı canım, daha iki dakika önce yem yemişlerdi. Balık beyni, balık hafızası işte. Ama en acısı insanların arasında da balık hafızalıların var olması. O daha tehlikeli. Anlayan anlamıştır herhalde. Unutkanlık hastalığından bahsetmiyorum keza.