Ya civcivler, su kaplumbağları?

Dün balıklarımla ilgili bir anımı anlatmıştım. Konu konuyu açar derler, bu sabah da bizim Mavi Güvercinler Feministi kuzenimin hayvanlar ile yaşadığı maceralar aklıma geldi.

Bizim kız hayvanları çok severdi. Hala da çok düşkündür. Hatta çocukken veteriner olmayı isterdi. Sonra gazeteciliğe yöneldi işte, o da boş çıktı… Kısmet… Neyse bu küçükken evden geçmeyen hayvan kalmamıştı. 20 yıl öncesinin Gayrettepesinde bahçeli bir ev kalmış durumdaydı bizimkilerin komşusu olarak. Onlar da tavuk besliyorlardı o bahçede, düşünün. Bizim kız civciv seviyor diye buna küçükken verirlerdi, bu onları büyütür, çirkin bir hale gelince geri verirdi.

Civcivler çok tatlı yaratıklardır bilirsiniz. O civcivleri ben de çok severdim. Ama eve kapatılmış o civcivlere sorarsanız eminim ki bahçede kalmayı yeğlerlerdi. Çünkü bizimki civcivleri sürekli kucağında gezdirir, oynar durur, onlara bir yükseltiden geçmeyi, atlamayı öğretmeye çalışır dururdu. Fakat doğal olarak bu hayvancıklar o kadar zeki mahluklar değildi.

Bu alınan sayısız civciv biz nereye gidersek mutlaka taşınırdı. Hatta bunun için özel, hava delikli çantaları bile vardı. Ben o dönemlerde küçük kardeşlerden nefret eden genç kız havalarındayım, hele öyle yanımda civcivli kız çocuğu istemiyorum tabi. Bir gün annemin arkadaşına gideceğiz, bunu da aldık, tutturdu civcivler de gelecek diye. İki taneler bir de! Neyse ben suratımı astım. Takside öttü durdu, ben rezil olduk diye somurtuyorum. Daha da kötüsü belediye otobüsüne de bindik. Ben dedim ki sizi tanımıyorum, uzakta durdum. Civcivler ötüp duruyor, kimse anlam veremiyor bakınıp duruyor.Kuzen de bana abla saat kaç diye sorup duruyor, ben daha da uzaklaşıyorum. İnsanlar bu tuhaf aile de neyin nesi diyor…

Neyse efendim, annemin arkadaşına geldik, civcivler sıkılmıştır diye dolaşmaları için balkona bıraktık. Birazdan almaya gittik ki biri yok!!! Aradık taradık yok! Düşmüş olamaz çünkü kenarlar beton. Büyük ihtimalle orada dolanan kargalar aldı dedi L. Teyze… Çok ağlaştık o gün. Dönüşte Mısır çarşısının oradaki hayvan dükkanlarına uğrayıp yerine bir civciv aldık.

Bir seferinde de su kaplumbağsı diye tutturduk. Hani bunlar minicik ya, bir de büyümez diyorlar… İki tane mini mini kaplumbağ aldık, o kadar şirinlerdi ki! Bir de küçücük bir akvaryumda tek bir balığımız vardı. O akvaryuma koyduk bunları. Bir iki gün sonra bir gün bir baktık bu kaplumbağ balığın o güzelim kuyruğundan yakalamış parçalıyor!!! Biz panik olduk yine. Ama cesur arkadaşını Renkler yine elini suya daldırdı ve kötü yürekli kaplumbağı çıkartmayı başardı. Zavallı kurban balık hayatının devamında yırtık bir kuyruk ile yaşadı.

Sonra bunları ayrı minik, kayalık görünümlü taşlar ile süslenmiş bir akvaryuma aldık. Başka bir vukuatı da bundan sonra yaşadık. Bir gün bir baktık bu akvaryum müsvettesinin içinde kablumbağın biri yok. Ama bu iki mini canavar büyümüş ve minkiliklerini kaybetmiş iki sevimsiz yaratık olmuşlardı o sıra. Dolayısı ile mini evleri onlar için küçük ve sevimsiz bir hal almıştı. Neyse, aradık, taradık hayvan yok! Artık ümidi kestik ki bir iki gün sonra yengem temizlik yapmaya karar verdiği bir gün bunu bulduk. Meğersem bizim şapşal yürüye yürüye kaloriferin altına gitmiş, oradan akan sızıntı suyun altında yaşıyor. Hemen aldık suya, bir daha çıkmamasını tembihledik. Bilmem ki sonra ne oldular, hatırlamıyorum.

İşte böyle anılarım da var…