Lay lay lom hayat

Valla bu sıralar sinirlerimiz aldırmış gibiyim. Öyle bir duyarsızlık, sakinlik, strese karşı boşvermişlik... İyi mi kötü mü bilemiyorum. İyi yanları var elbet. Mesela normal zamanda panik ve çok titiz bir anne olduğumdan dolayı oğluşun ayağına pedal girip kesik oluştuğunda, onu öyle kan içinde görünce panik yapardım. Ama hiç de öyle olmadı. Onlarca arkadaşı onu eve bıraktığı zaman çok da soğukkanlı ve sakin bir anne edası ile yaraya baktım, temizledim, hata öyle abartılı bir durum olmadığı için ağlayan oğluşa espriler yaptım. O da sakin halimi görünce ağıtı kesti...

İşte de sorunlar karşısında artık eskisi gibi değilim. Gerçi uzun süredir bu sakinliği edinmiştim. Ama çok da takmıyorum ve çözmeye çalışıyorum sadece... Aslında bazen stres insanı tetikleyen bir durumdur. Ama şimdi stres duymuyorum Allah'a şükür...

Ülkenin durumu karşısında da duvar gibiyim ne yazık ki. Hiç haber izlemiyorum. Hele dün zap yaparken bile içime sıkıntı bastı. Hep aynı konular. Yeter artık. Görmek istemediğimi görmüyorum artık. Evet kaçıyorum... Şu sıra kaçmam lazım. İleride tekrar duyarlı vatandaş olacağım elbet. Ama şu an umurumda değil... Bu süreye ihtiyacım var ki güç toplayayım.

Eşim iş stresi veya problem getirdiğinde fenalık geliyor. Üzgünüm ama artık dinleyemiyorum. Gerçi o zaten problem getirmez ama bu sıralar o da dolmuş anlaşılan. Ben sadece boşver aldırma diyorum ve artık bu sıkıntılı olayları duymak istemiyorum. İş hayatı ve ilişkileri zaten pis. Evet uzak olmak istiyorum bu pisliklerden. Ruhumu temizlemem lazım.

Masa örtümü çocuklar lekelemiş, ne gam! Umurumda değil. Yıkarız... Çıkmazsa yenisi alınır. Zaten aklımda bir masa örtüsü projesi var. Şu battaniyeleri bitireyim onu yapacağım kendim....

Kredi kartım çalışmıyor. Ne olduğunu bulmalıyım. Adamları aramalıyım ama telefonda müştteri hizmetlerine ulaşmak ne zor!!! On yere giriyorsun ancak tesadügf eseri müşteri hizmetlerine ulaşıyorsun. Gerçi ezberledim: 3, sonra beşe basıyorsun. Heh heh... Ama sonra da bir saat meşgul bekletiyor. Ufff hiç uğraşamam.

Kredi kartı bozuk olunca alışveriş yapamıyorsun. Bu hem iyi hem kötü. Geçen güzel bir mutfak masa örtüsü takımı aldım, kasada para ve kredi kartı olmadığı için alamadım. Allahın sopası yok tabi... Amaaaannnn, sonra alırım. Zati eşimin masa örtülerine karşı alerjisi var. Duru dizaynlar seviyor. Ben de süsledikçe süslüyorum. Bana düşmesi kötü oldu:-) Bazen benimle uğraşmamasını, yoksa ponponlu, yüksek topuk ve en kötüsü (onun için) pembe terlik alırım kendime diyerek tehdit ediyorum, o da susuyor yazık. Pembeye de gıcık, bense bayılıyorum.

Oğluş yemek yemek istemeyince, ya da az yiyince dünya başıma yıkılmıyor. Sadece annemle bu konuda didişmelerine dayanamıyorum... Anneme de boşver diyorum. Ama o hiç bir şeye boşvermez ki!

Geçen gece şişşekler çarpıp gök korkunç gürlemiş. Herkes kalkmış, annem deprem oldu sanmış, oğluş yataktan düşmüş, odamıza gelmiş, eşim kalkıp pencereleri kapamış... Haberim bile yok. O gürültüyü nasıl duymadım? Duymayan bir benim galiba. Uyurken de duyularım kapalı!

Stres olduğum tek konu ise yerler leke mi oldu, bir yer silseydim, banyo kirli mi ne, mutfak tezgahına su damlamış, annem rendeyi nereye koydu, çerçeve 1 mm eğrimi ne, misafir öncesi hazırlık krizleri. Bir de alerji sonrası ergen cildine dönen yüzüm ya böyle kalırsa korkum var iki gündür! Amaaaannnn tek derdim bu olsun di mi?

Güzel ve tasasız günler diliyorum hepimize... Ve güzel bir 30 Ağustos...