Annem annem, her daim mutsuz ve kararmsar annem...

* Artık hava erkenden kararıyor. Kış geldi sonunda. Sabahları da karanlıkça ve kasvetli bir havada kalkmak zor oluyor... Şimdi saatler de geri alınacak. Akşakm akşam gideceğiz evlerimize


* Rüyamda hayırdır inşallah bizim orta odayı boşaltmışız, hani bebek odası yapacağız ya... Misafir yatağını kaldırınca biraz toz görüyorum parke üzerinde. Ohhh, şimdi iyice temizlenmiş de olur diyorum. Tövbe tövbe! Aklım hala temizlikte.

* Rüyamda göl kıyısında bir ev almış eşim. Ben sonradan gidiyorum ve eve bayılıyorum. Allahım güzel günler gösterecek inşallah öyle yorumladım. Rüya ilk olarak nasıl yorumlanırsa öyle çıkarmış aklınızda olsun. Ben herşeyi iyiye yorarım. Anneme ise hiç rüya anlatmam. Çünkü harkulade bir rüya da görsem kötüye yorar. Zaten o kadar kötümser ki! Bazen beni çok üzüyor. Mesela bebek konusunu sevinçle açtığımda aman Allah korusun, sakın diyen bir anne var mıdır? Buna çok bozuldum arkadaşlar. Haksız mıyım? Ona baktıracağımı sanıyor herhalde. Hiç de öyle değil. Bunu da söyledim.

Annem ne zaman mutlulukla bir haber versem hep ya ilgisiz davranır, ya da bozar zaten. O kadar üzülüyorum ki. Hiç bir sevincimi onunla paylaşamaz oldum. Mesela eve çok severek bir şey alıyoruz, sevinçle gösteriyorum, tepki göstermiyor, en fazla iyi, güle güle kullanın diyor. Yada ne gerek vardı, boşuna almışsınız, ona para niye verdiniz gibi saçma ve üzücü şeyler söylüyor. Ben de onunla artık ne birşey paylaşıyorum, ne de planlarımdan bahsediyorum. Ondan sonra da benimle neden konuşmuyuorsun diyor.

Aynı şeyleri oğluşun odasını hazırlarken de yaşamıştım. Özeniyorum, bir sürü şey alıyorum, o kadar niye aldın diyor, süslü şeyler kullanışsız diyor. Yatağı süslüyorum, gerek yok o kadar süse diyor. Ne karışıyor anlamıyorum ki! Benim yavrum, benim param. Zaten parama göre almasını biliyorum herhalde (Tamam bazen bilmiyorum ama çok da açılmıyorum canım) O nedenle ben de ondan gizli alırdım. Ne salakmışım. Şimdi Allah nasip ederse, paramıza göre alıp alıp ortalara koyacağım ona inat.

Bu konuda çok doluyum, annemdir çok seviyorum ama bu konuya takmış durumdayım. Annem ile her sevincimi paylaşabilmek isterdim. Oysa bazen bana o kadar uzak geliyor ki! Offf... Eşim hep arada idare ediyor. O da daha iyi tepkileri olan bir kayınvalide isterdi. Gerçi onun annesi de biraz öyle. Hani kayınvalide karışmasın isterler ya, ben de keşke biraz karışsa, daha fazla bize gelse, bizimle daha fazla ilgilense diyorum. Çok uzak bu hatunlar ya! Karışmayalım, hayatlarına çok müdahale etmiyelim diyorlar ama bu kadar da ilgisizlik mi olur?

Ben oğluşa öyle davranmayacağım. Sevincini hep paylaşacağım. Benim için önemsiz ve ufacık bir şey onun için çok büyük olabilir. Değil mi? Hepimiz için bu geçerli değil mi?

* Anket formu var önümde doldurulması gereken. Boş zamanlarınızda ne yaparsınız sorusuna altıncı sınıf SBS test soruları çözüyorum ve yer siliyorum desem kabul ederler mi acaba?

* Rejim dün fena gitmedi. İki günde beşyüz gram vermişim ki fena değil. Ama Ramazanda aldığım iki kilo çabuk gider tabi. Sonuşta çok durmadı. İradeli olmalıyım. Biraz zayıflayıp bir iki tayt ve tunik almak istiyorum modası geçmeden. Gerçi belki geçmiştir bilem. Maluk kilo yüzünden şu sıralar sadece dekorasyon- ayakkabı ve çanta modasını takip ediyorum.

* Huysuz ve Tatlı'yı okudum dün. Biliyorsunuz O bir gebiş. Hani hamile kalırsın, tüm sülale ve tanıdıklar kendi bebeklerinin eşyalarını verir ya! Buna sinir olurum ben. Bunlar genelde az kullanılmış ve iyi şeyler de olabilir. Ama biliyorsunuz ki zevkler ve renkler tartışılmaz. Sonra kullanılmazsa da alınılır filan. Çok sinir olurum. Ben de oğluşun eşya ve giysilerini devamlı veriyorum ama gerçekten ihtiyacı olanlara. Yoksa zaten yenisini alabilecek kişilere neden vereyim. Belki sevmez, ters anlar. Neden kendini zorunlu hissetsin ki kullanmak için! Ona da dedim, sevmediğin bir şeyi eve, hele bebiş odasına sokma. Bana negatif elektrik veriyor bu mesela. Siz ne dersiniz bilemiyorum.

* Bugün ters miyim neyim?