Dersler ile bozdum...

Pazartesi güzel yazılar bekliyorum dedim, pazartesi ben yazamadım. Ama cidden yoğundum... Yoksa kendimi salmış değilim.

* Dün sabah işler feciydi, öğleden sonra da bir toplantıya gittik. İşimiz bitince oğlanı dershane etüdünden almaya gittim. Annem de oradaydı, biraz konuştuk, en azından buna fırsat oldu, oradaki veliler ile dertleştik. Herkes çocukların durumuna acıyor. Ama hala bu çarkın içindeyiz tabi. İki saatlik bir etüdden sonra eşim bizi aldı ve eve geldik.

Sonra tüm haftasonu özenle benden gizlediği performans ödevi olduğunu söyledi. Tabi saçımı başımı yoldum. Hadi kalktık araştırma yaptık, resimler bastık... Bir de el yazısı ile yazması gerekiyormuş. Ne yazıkki birinci sınıfta el yazısı ile başlamadığı için ve diğer sınıflarda da öğretmeni çok zorlamadığı için el yazısı kötü! Bilgiler doyurucuydu ama görünümü çok iyi olmadı. Benim gibi mükemmeliyetçi bir veli için kötü bile denilebilirdi. Ama o saatten sonra yapılacak birşey yoktu. Resimleri güzelce yapıştırdık, iyi bir kapak hazırladık, bir de konu ile ilgili bir anı yazısı ve şiir koyduk ekine... Bakalım... Ben öğretmen olsam yazıya takardım. Neyse...

* Okulda Türkçe hocası ve sınıf hocası olan İngilizceci ile konuşmalıyım. Türkçe notu çok kötü! Çocuk yıllardır teste o kadar alıştı ki, yazılı olunca afallıyor. Sağolsun ilkokul hocası hep test yaptırıyordu. E dershaneler de belli! Çocuğa kompozisyon yazmayı öğretmeliyim.

* Dershanede proje sınıfında ya (hani şu meşhur sınıf) cumartesi pazar üçer ders ek test çözme saati konmuş! Eve geliyor, akıl filan kalmamış halde. Üstelik ben daha çok test yaptırıryorum, burası anne babaları ilgilenmeyen çocuklar için iyi olabilir ama bizimki orada serbest kalınca bişi yapmıyor.

* Cuma günü dershanede veli semineri vardı. Bize öğüt veriyorlar. Mesela: Çocuğunuza sen hiç kendin ders çalışmıyorsun" deme, " geçenlerde kendi başına ders çalıştın ya, o zaman çok mutlu oldum" filan de diyorlar. Bunları biliyoruz. Ama seminer sonunda rehber hocası ile özel görüştüm. Dedim ki peki proje sınıfı hocasının çocuğuma dedikleri doğru muydu? O da bu şekilde hırslanıyorlar, hem gerçek dünyaya alışsınlar, o kadar alıngan olmasınlar. Olabilir ama zaten bu çocuklar şu sıralar yeni ve stresli bir ortamdalar. Gerçek dünyaya alıştıracak zamanmı bu! Hem öyle aşağlıyarak hırslandırılmaz! O yüzden şirketler ruh hastası tipler ile dolu. Bunlar aşağılanarak hırslandırılmış tipler çocukken! Aşağılık kompleksi için güzel bir uygulama. O zaman şöyle davran, böyle davran diye bize ne laf söylüyorsun dimi. Bu ne perhiz, bu ne lahana turşusu!

* Sonra müdür bey beni görmüş, hemen odasına çağırttı. Olayları biliyor tabi. Biraz konuştuk. Adam oğlunuz çok iyi diyor, o sıra fen hocası girdi, nasıl oğluş diye sordu. Hoca en son SBS sınav notunu sordu. Bence iyi bir nottu. Yüzde 6 ya girmişti ve benim için şu anda iyi bir not. Yok diyor, şu kadar olması lazım! İyi de dediği o puan sadece ilk beşin puanı! Ben çocuğum derece alsın demiyorum ki. Bunu düşünmek hayal olur. Yani herkes çocuğunun seviyesini bilir dimi... Derece almaz (aslında çalışsa ve istese alır belki de) en azından şu sıra benim amacım puanı yükseltmek ama onun dediği çok uçuk ve moral bozucu. Tabi oğluşa fen hocasının bu naçizane fikrini söylemedim.

* Bir dershanenin başarısı sadece birinci ikinci çıkartymak ve sadece bir özel sınıfa yönelmek olmamalı. Asıl orta durumdakileri iyi okullara yerleştirsinler. Yoksa verin bana süper zekalı bir çocuk, bir de çalışma hırsı olsun, bol çalımayı sevsin. Ben de derece çıkartırım!

* Müdüre dedim ki, benim sözlerimi olumlu eleştri olarak alın. Malesef Türkiyede veliler herşeyi ya çok fazla farkedemiyorlar, ya da ses çıkartmıyorlar. Kimsenin ses çıkartmaması herşeyin yolunda gittiğini göstermez. Adam ılımlıydı. En azından hocalara göre... Hocalar beni görünce yaka silkiyor olmalılar. O kadar çok soru soruyorum, bir de mimliyiz müdüre şikayet ettik ya!

* Sizi sıktığımı biliyorum. Hep ders! Ama bir anne- veli olarak buradan tüm gerçekleri duyuracağım. Çarpık ne görürsem! Bence tüm veli bloggerlar da bunu yapıp paylaşmalı. Biraz gözümüzü açalım artık...

* Aslında dershane kötü değil, çok hoş yanları da var. Oraya gittiğimde hzuzrsuzluk duymuyorum, öğretmenlerin geneli hep güler yüzlü... Bazıları hırsları nedeni ile çocukları bunaltıyor olabilir. Bence herşey yerine oturacak. 6. sınıflar dershane ve sınav olayına alışacak. Benim oğluşun da yüzü gülecek...

* Anladım ki oğlum için mutluluk sevdiği dostları ile beraber olmak... Nerede nasıl olduğu önemli değil... Dün etüd ilk ders arasında suratsızdı mesela, sonra bizim siteden bir arkadaşını gördü, yüzü güldü. Etüd sınıfını değiştirdi. Beraber test yapmışlar, artık ne yaptılarsa... Bir de komik olan bir önceki etüd dersindeki aynı hoca gelmiş, yine aynı konuyu anlatmış. Nyse iyi öğrendim dedi. Yani, ortam ne olursa olsun arkadaşı olsun, huzur duyuyor. Dönerken çocuğu da aldık eve getirdik. Sonra yemeğe kadar bir iki basket atmasına da izin verdim keyiflendi. Yazık ya!

* Bu sıralar siz de kendinizi yorgun hissediyor musunuz benim gibi? Heryerim ağrıyor sanki. Yaşlanıyor olamam değil mi:-)

Öptümmm...