Kendinize gelin ey ahali!

Farkında değilim sanmayın!!! Ara ara ağlak zırlak da olsam çevremde dönenleri hep farketmişimdir. Hatta ağlarken, kendimi kaybetmişken bir anda durup annemin yanlış yere koyduğu tabağı farkedip uyarmışlığım ve tekrar ağlamaya dönmüşlüğüm vardır. Bazı blogger arkadaşlarım kendilerini salmışlar, bir hüzün, bir depresyon almış başını gidiyor. Arkadaşların çoğu yazı yazmayı kesmiş. Yazı yazmaya ara verenler mi ararsınız, bir aydır aynı duran sayfaları mı, arada bir isteksizce bir iki cümle yazanları mı, tatile gideceğim diye kadırıp sonra bi daha uğramayanları mı! Ne oluyor arkadaşlar, hadi bir silkinin, kendinize gelin.

Üzüntüler, mutsuzluklar, aksilikler hep olacak. Zaten ben de size yazıp duruyorum. Ama yaşamaya devam etmemiz gerek. İyimserliğimi kaybettiğimde kendime çok kızıyorum. Dün mutsuzdum, bugün beni üzen sorun kapandı mı? Yooo, hayır! Ama yşamaya çalışıyorum.

Yok eğer, benim b,ir derdim yok, sadece yazmak, hiç birşey yapmak içimden gelmiyor diyerekten kendinizi salıyorsanız daha kötü! Aman dikkat. Depresyona girmek üzere olabilirsiniz.

Geçenlerde ağabeyim ile konuşurken ben dedim ki: Bende anksiyetiye (böyle yazılmaz sanırım, idare ediverin) yani endişe hali rahatsızlığı var, ama bu sürekli değil, dönemsel. Yani bir problem ve sorun ile karşı karşıya geldiğimde nüksediyor. Doğru dedi. Ama şöyle de düşünüyorum: Allah korusun Panik atak daha tehlikeli. Çünkü nedensiz de ortaya çıkabiliyor ve tedavisi zor. Soruna neden olan etkiler bitse de sizde durabiliyor bu illet Allah hepimizi korusun. Sonra Allah korusun orada burada kalbim çarpıyor, ölüyorum, fenayım, çok mutsuzum diye ortada kalan tipler olmak da var! Eski eltim bir gün panik ataklarından birine yolda arabada giderken yakalanmış, arabayı yol ortasında stop ettirip kayınbiraderimi aramış. Adamcağız da gelip almış onu oradan. Bir keresinde de saçını boyatırken kuaförden o halde atmış kendini. Boyayı evde çıkartmış. Gerçi boya yaptırırken bana da arada geliyor öyle ciyak ciyak bağırıp kendimi dışarı atmak. Çoookkk sıkıcı. Öyle saatlerce bişi yapmadan oyurmak. Kitap okumak harika fikir o anda.

Lütfen kendinize dikkat edin. Yazmasanız da bezginliğinizi üzerinizden atın. Gerekiyorsa psikolojik destek alın, inanın insanı rahatlatıyor. Büyük bir sorun olmasa da iyi ve profesyonel bir yardım güldürüyor insanı. İlla deliler gitmiyor artık psikolog veya doktorlara...

Bugün Cuma, güzel gün. Gülebiliyorsanız ne mutlu. Kendinize gelmeniz için size iki gün müddet veriyorum ona göre:-) Valla Allahtan yeni arkadaşlar var da bir iki çift satır okuyabiliyorum son günlerde. Oğluş burada olsa "ayyy çok sıkıcısınız " derdi, ona göre! Pazartesi hepinize geleceğim, bakalım yazılarda değişiklik var mı.

Hem evde de burada olduğu gibi mızmızsanız kocanız sizi yakında boşar benden söylemesi!!! Erkekler ağlak kadın istemiyor maalesef... Bakın ben bilem sustum, bugün bir makyaj yaptım en güzelinden, ay gözüme çok güzel gözüktüm (ne megolamanım) saçımın minicik bir tutamına nazar boncuklu tokacık iliştirdim, çok şirin oldum. Harikayım yahu:-P (Bu arada annem- eşim tarafımdan- bana Sıla tokası almış. Çok tatlı bişi... Ama benim sarı saçlarımda yok olup gitti, kendini göstermedi. Siyah saça nefis gider)

Şaka bir yana, Allah hepimize güzel bir haftasonu versin, tüm dertler sorunlar bitsin. Pts hepimiz güleryüzlü bir yazı yazarız inşallah. Di mi ama? Hadi kalkın bakiim... Yüzünüze gözünüze birşeyler sürün, takın takıştırın, güzel bir parfüm sıkın, cazibenize cazibe katın... Akşam eşlerimiz güzel hatun görsün...