Hayatın soruları...

* Geçenlerde eşimle konuşurken bana dedi ki, "hayatta bir çok fırsat çıktı karşıma, ben birçoğunu kullanmadım. Mesela iyi firmalardan teklifler gelmişti ama ben sektörlerine çok sıcak bakmadım. Şimdi o kadar popüler sektörler oldular ki... Acaba o alana yönelseydim şu an hayatım nasıl olurdu?" Bir de şu Avustralya meselesi var. Okumak için gittiği Avustralyada on yıl yaşamış. Sonra o zamanki eşinin şiddetli talebi ile Türkiyeye dönmüşler. Oysa orada o kadar mutluymuş ki... Yani orayı sevmiş ve alışmış. Ama dönmek zorunda kalmış. Orada kalsaydım ne olurdu acaba, nasıl bir hayatım olurdu dedi...

Ben de dedim ki hayatında ben olmazdım, seninle asla karşılaşamazdık. Hatta Türkiyede bambaşka bir işte çalışıyor olsaydın da büyük ihtimalle hayatlarımız kesişmezdi... Düşünsenize bir insan ile tanışmak ne kadar küçük olasılıklara bağlı olabiliyor. O da haklısın dedi. Sonuç olarak bence insanların yaptığı seçimler en iyi seçimlerdir. Hayatımızı nasıl yaşamamız gerekiyorsa o şekilde seçimler yapıyoruzuzdur ve en iyisi, en hayırlısı budur. O nedenle kaderi zorlamamak da en iyisi diye düşünürüm hep.

* Dün matematik çalıştık yine. Yüzdeleri biraz anlar gibi oldu. Anlamadığım her konuyu hemen anlayan bir çocuğun bu konuya bomboş gözler ile bakması! Sevmemiş olabilir. Ama bu kadar anlamaması beni şaşırttı ve ürküttü açıkçası. Ben de anlatamamış olabilirim ama üç kitabın anlatım biçimlerini inceleyip en kolay gördüğüm yöntem ile anlattım. Ama yüzdeler çok sevimli bir konu değil. Bir de karışık. Sanırım mantığını anlamadı. Çünkü oğluş bir konunun mantığını kavrayamıyorsa o konuyu hiç anlamıyor, ezbere yapıyor, biraz değişik bir problem çıksa anlamıyor ve hemen unutuyor.

Bir diğer problemimiz ise son zamanlarda çok çabuk unutuyor konuları. O kadar şaşırıyorum ki! Neden olabilir sizce. Eskiden böyle değildi. Ders veren öğretmen de aynı şeyi söyledi. Çok fazla konuya dağıldığı için olabilir mi? Beyne aşırı yükleme yapılıyor biliyorsunuz. Haftasonları beşer saat dershane nedeni ile de dinlenemiyor. Sınavlar da başladı.

*Haftaya fen ve ingilizce sınavı var. Haftasonu yine ders var anlayacağınız. Renkler dinlenmek yine yok! Fen de gıcık Kuvvet konusu var. Ay hiç sevemedim. Biyoloji daha mı iyiydi. Oysa severdim eskiden ben feni...

Sözde bu hafta sonu yılbaşı ağacını süsleyecektik. Aslında o kadar üşeniyorum ki... Bu günlerde herşeye üşeniyorum zaten! Ayakkabımı giymeye bile!

* Dün gece uyuyamadım. Bir süredir uykularım iyiydi oysa... Birşeye de takmadım ama sanırım son günlerdeki bezginliğimdendir. Rahat bir anne olmayı isterdim. Ama kendimi değiştiremem ki!

* Haftasonu hamsili pilav yapmak istiyorum ama bu üşengeçlikle nasıl olacak? Hamsinin kılçıklarını çıkartır mı balıkçılar acaba? Yoksa bu kadın tırlatmış mı derler? Annemden yardım istesem? Haftasonu bulursam tabi... Hatun haftasonları izinli tabi, benim gibi ev işi, eğitim mesaisine kalmıyor. Eşime yalvarsam kılçıkları o çıkartır mı? Hamsili Pilava maydonoz konur mu? Ya tarçın? Bu ülkenin hali ne olacak? İngilizceden ne işlemiş olabilirler son günlerde? Bir mucize olur da hayatımda muhteşem güzel bir olay olur mu? Depresyona giriyor olabilir miyim?