Okullar başladı!

Okullar sonunda başladı:) Aslında gülecek birşey yok. Tam tersine kabusa yakın bir olay. Son bir aydır rüyalarımda oğluşa ders çalış diyorum, O direnç gösteriyor ve tartışmaya başlıyoruz... Gerçek bir kabus değil de ne!

Öğrenciliğimi hatırlıyorum... Okul benim için o günlerde şu anda olduğu gibi korkunç bir olay değildi... Çünkü çalışmayı severdim... Annem elinde oyun kağıtları, "yeter bu kadar çalıştığın, beş on dakika konken oynayalım" diyerek beni biraz o boğultudan uzaklaştırmaya çalışırdı düşünün. Her gün öyle değildim yabi.. Eğlenmesini, gezmesini, arkadaşlık kurmasını da bilen bir çocuktum ama gerektiği zaman çok iyi ders çalışırdım... Okul genelinde bir tören ile dağıtılan taktir belgelerinden payıma almaya giderken, benim sınıfım haricindeki, benim ne kadar sosyal olduğumu bilen bazı çocukların " aaa taktir almış!" diyerek şaşırmaları da ne gizli bir inek olduğumu kanıtlar:)))

Yani şunu anlatmak istiyorum... Okul hayatımda olabilecek en sorunsuz çocuk olarak ders çalışmaktan nefret eden, direnç gösteren, sadece zekasına güvenen, zor bir oğlumun olması bana reva mıdır??? Ha söyleyin...

İşte o nedendir ki okul başlamasına en çok üzülen insanlardan biriyim şu an!

Umarım hepimiz için iyi bir ders yılı olur. Umarım oğluşum beni üzmez... O istese ona ne yardımcı olurum afarkında olsa...

Ayrıca mübarek ramazan ayınızı kutlarım:) Ramazan anılarımı yazmaya çalışacağım size... Bu sene Allah affetsin çok susuyorum... Açlığa dayanıyorum ama susuzluk beni yoruyor... Sanıım Ramazanın yaza doğru kayması bizi epey zorluyacak.

Çok öptüm sizi:)